My Little Witch /JenLisa (G!P)

12. Bölüm

Ne diye uyarı koymalıyımmm
Heh buldum.

! ŞİDDET İÇERİKLİ BÖLÜM !

Şimdi iyi okumalar :D

Jennie

Lisa'nın söylediği şeyle içimdeki mutluluk birden uçup gitti.

"Ben senin soyundan değilim."

O benim soyumdan değil. Bunca zaman bana yalan söylemiş. Ve beni hamile bıraktıktan sonra böyle mükemmel bir itiraf yapıyor.

Gerçekten şaka gibi öyle değil mi ? Soyumdan olan kişiyi bulmak için iğrenç bir şehre gidiyorum, orada bir genelevde orospu olarak işe başlıyorum sonra ise şu an karnımdaki çocuğun annesi olan kadın bana, benim soyumdan olduğunu söylüyor ve onu alıp evime kadar getiriyorum.

Kucağından inip sinirle yüzüne bakmaya devam ettim.

"Bir şey demeyecek misin ?"

Sorusu üzerine daha da sinirlenerek yüzüne bakmaya başladım. Ayakta bir ileri bir geri giderken masanın üzerindeki lambayı alıp Lalisa'ya fırlattım.

"Benim soyumdan değilsin ha ?!"

Büyü gücümü elimde biriktirip ona doğru kullandım ve yataktan uçarak duvara çarpmasını sağladım.

Acı dolu sesini umursamayarak konuşmaya devam ettim:

"Bunu söylemek aklına beni hamile bıraktıktan sonra mı geldi 'Lalisa Manoban (!)' ya da 'Kim' mi demeliyim ? Belki de başka bir şeydir ha ? Söylemek ister misin ?"

Yerden zorlukla ayağı kalkıp bana doğru birkaç adım attı.

"Cevap ver !"

Bağırmamla beraber arkasındaki camlar çatladı. Parçalardan bir tanesi yanağını kesmişti.

"J-Jennie.."

Kapı açıldığında kısa süreliğine arkamı dönüp baktım. Annemle babam içeriye girmişti.

"Tanrım Jennie ! Neler oluyor burada ?"

"Siz karışmayın lütfen. Sonra açıklayacağım."

Annemler itiraz etmeye çalışacakken onları durdurdum ve dışarı çıkmalarını rica ettim. Onlar çıktığında tekrar Lalisa'ya döndüm.

"Açıklamama izin ver.." dedi.

Neredeyse gözünden akacak olan yaşları görebiliyordum. Kafamla işaret vererek devam etmesini istedim.

Yutkunarak konuştu;

"Ben..."

Cümlenin devamı gelmedi. Kaşlarımı çatıp ona bakmaya başladığımda hâlâ hiçbir şey demiyordu.

Hızlı hızlı nefes alıp verdiğini görebiliyorum.

"Sen ne ?"

Biraz daha bekledikten sonra bir cevap gelmeyince ikinci kez büyü gücümü onun üzerinde kullandım ve diğer duvara çarpmasını sağladım.

Fakat bu sefer ayarı kaçırmıştım. Büyü gücümü fazla kullandığım için bayılmıştı.

Sorun değil. Birazdan uyanır.

Yanına gidene kadar içimden defalarca sadece bunu tekrar ettim. Yanına gidip kafasından akan kanı görene kadar.

Lalisa

Gözlerimi açtığımda Jennie'nin yatağındaydım. Başımda ve vücudumun bazı noktalarında fazlasıyla acıyan yerler olduğunu hissedebiliyordum.

Gözlerimi odada gezdirdiğimde kimsenin olmadığını gördüm. Yataktan doğrularak başımın ağrısını umursamadan ayağı kalktım ve kapıya doğru gittim.

Salona gittiğimde Jennie'nin ve ailesinin sessizce koltuklarda oturduklarını gördüm. Valizimi de hazır bir şekilde görünce neler olduğunu anladım.

Sanırım her şey buraya kadardı. Tabii söylediğim şeyi duyunca Jennie'nin beni yanında tutacağını düşünmem bile hataydı.

Jennie beni hissetmiş gibi ayağı kalktı ve odasına doğru ilerledi. Onu takip etmem gerektiğini düşündüğüm için ben de peşinden odaya girdim.

Arkası dönük bir şekilde bir sağa bir sola sallanıyordu. Bana doğru döndü ve birkaç adım yaklaşarak başıma baktı. Sonra gözleri kollarıma indiğinde onun gibi kollarıma baktım. Bazı kesikler ve morluklar vardı.

"Üzgünüm."

Kafamı kaldırıp ona baktım.

"Sen birden öyle söyleyince ne yapmam gerektiğini şaşırdım. Ne olursa olsun böyle bir şey yapmamam gerekirdi."

Kafamı iki yana sallayıp konuştum:

"Sorun değil."

Bir süre gözlerini kapattığında düşündüğünü anladım.

"Bu çocuğu gerçekten istiyor musun ?"

Kaşlarımı çatarak anında cevap verdim:

"Elbette Jennie ! O senden benden bir parça."

Onayladığını belirten birkaç mırıltı çıkardı ve yatağa oturdu.

"Ben de istiyorum. Fakat bu ilişkinin artık devam edebileceğini düşünmüyorum."

Boğazımda bir acı belirdiğinde gözlerimin dolacağını biliyordum. Bu nedenle buna izin vermemek adına konuştum:

"Neden ?"

"Sırf gerçek annemi bulmak için hiç tanımadığım bir yere geliyorum ve bir genelevde işe başlıyorum Lalisa. Sonra ise en olunmayacak kişiye aşık oluyorum ve üstüne ondan hamile kalıyorum. Fakat bu insan bana bu kadar önemli ve büyük bir yalan söylüyor. Sen bu şartlar altında ilişkini devam ettirir miydin ?"

Biliyor. Bu annesinin gerçek annesi olmadığını biliyor. Bu kesinlikle beklediğim bir şey değildi.

"Ettirmezdim."

Kafasını sallayarak yere bakmaya başladığında konuştum:

"Gitmemi mi istiyorsun ?"

"Evet." dedi soğuk bir sesle.

"Şehrine geri dönmeni ve annemi de buraya göndermeni istiyorum. Böylece çocuğunu görebilirsin."

Ayağı kalkarak odadan çıktı.

Her şey bu kadar mıydı yani ? Doğru düzgün bir konuşma fırsatı dahi vermeyecek miydi ?

Gözyaşlarımın düşmesine izin vererek dizlerimi kendime çektim.

Ben daha ona bu yalanı onu çok sevdiğim ve yanında olmak istediğim için söylediğimi söyleyecektim. 

Çünkü korkmuştum. Ona sarıldığım için babam gibi beni günlerce bir odaya kapatır diye...