Arkadaş? ((Çingu?))

2

Kurgu ile ilgili düşüncelerinizi paylaşmayı unutmayın :)

Satır arası yorumlarda görüşelim.

Keyifli okumalar.

*

🎹 Min YoonGi'nin Anlatımından;

"Evden çıktın, sana yetişemedik diye aklım çıktı hyung. Neyse ki evdeymişsin."  Jungkook bir anda içeri dalmıştı. Henüz ağzımı dahi açmamış, içer gir bile dememiştim. 

"Hadi gir sen de HaeSoo, bekleme orda." Bir de, kızı da kendi peşinden içeriye sürüklüyordu. 

"HaeSoo işte bu sana evini açan, koca yürekli, düşünceli ve yardımsever adam Min YoonGi." 

Bir dakika! Bir dakika! Neler oluyordu burada?   

"Evini açan mı?..." Yüzümün şekli değişmişti, kesinlikle değişmişti!

"Hyung bu da HaeSoo, yeni ev arkadaşın. Çok iyi anlaşacağınıza eminim. Siz şimdi tanışın kaynaşın. Ben çok geç kaldım, hemen çıkmam gerek." Koştura koştura evden çıkmıştı. Üstelik kızı da salonun ortasına öylece bırakıp gitmişti. 

"Ne oldu burada az önce? Ben anlamıyorum..." Kendi kendime söyleniyordum. 

Jungkook bombayı bırakmış gitmişti. Ne yapacaktım ben şimdi bu kızla? Birazdan çıkmam gerekiyordu ve bu kız benim evimde yalnız mı kalacaktı, bu yabancı şahıs? 

"Jimin! Seni bulduğum ilk yerde ağzına sıçacağım!" Jimin'e sövmekten kendimi alamıyordum. Hepsi onun başının altından çıkmıştı. 

"YoonGi-shi?" 

Sinirden tırnaklarımı kemirmek üzereydim. Jimin'i parçalarına ayıracaktım. Bunun hesaplarını yapıyordum zihnimde.

"YoonGi-shi??" 

"NE?!?"  Sesim bir anda yüksek çıkmıştı. Sinirden kendime hakim olamıyordum. "Evimde bile rahatça düşünemeyecek miyim? Ne var ne istiyorsun?" 

Kızcağız yüksek çıkan sesimle bir adım geri atmıştı. "Affedersin ama odam neresi? Yerleşmek istiyorum hemen." 

Küçük hanıma da bakın. Matmazel odasını öğrenmek istiyordu. "Oda filan yok. Ben kimse için gelsin kalsın demedim. Sana yanlış iletmişler. Gitmem lazım şimdi. Sen de nereye gideceksen, oraya gidebilirsin. Hadi çıkalım..." 

Kızcağız dolu dolu gözlerle koluma sarılmıştı. Sesi titriyordu. "Ama benim gidebilecek hiçbir yerim yok. Ne bir yakınım var ne de bir arkadaşım. Çok zor durumdayım YoonGi-shi. İzin ver burada kalayım. Ne söylersen kabul ediyorum, her şeye varım. Yeter ki kalabileceğim bir yer ver bana." 

Dışarıdan sert görünebilirdim ama yufka gibi bir yüreğim vardı. Acımıştım kıza. Benim gibi hassas bir adama da böyle davranılmazdı ki! 

"Ne söylersem mi?"  

Başını sallamıştı.

"Her şeye mi?" 

Yine başını sallamıştı büzük dudakları ve ıslak gözleriyle. 

"Mobilya taksitlerine ortak olmak bile mi?" Madem her şey diyordu, bu fırsatı değerlendirmeliydim. Para sıçmıyordum ben de sonuçta.