Kıskançlık hastalık.Geçmeyen bir yara.Kaşıdıkça kanayan uğramadıkça büyüyen bir yara.Ayrılık debdebe.Hiçbir yere sığdıramadığın,kendini koyacak bir yer dahi bulamadığın bir dünyanın içinde hapsolma.Hasret sancı.En büyük acıları hiçe sayan cinsten.Özlemek zor.Sesini özlemek,yüzünü özlemek,adını anmasını özlemek,kokusunu özlemek…Ben avare.Sensiz şehirde,sensizlik kokan sokaklarda sensiz bir hayatın içinde bir adam.Sana baktım uzun uzun.Kalbimin içinde kurulup oturduğun yerdeki haline.Çok güzel dedim.Pamuklara sarıp yatırdığım yerde öylece duran halin.İnce bir sızı gibi işledin hücrelerime.Ben divane.Nazende haline hasar gelmemesi için çırpınan bir adam.Ben yalnız.Senin olmadığın bir yerde kalaklalmşöylece duran,kıpırdayamayan bir adam.Ve sen.Sen dikenlerinden arınmış bir gül.Sen sonu hep sevmeye çıkan falsız bir papatya.Sen çiçekleri kıskandıran bir güzel.Sen yar,sen yara,sen sızı,sen neşe,sen keder,sen,sen,sen.Her şey.Hepsi sen.Hani sana gel sarıl diyemem,git uzak dur da diyemem lerden başlayan bir hikayeydin sen yarim.Sana sarıldığım günde başlayan bir hikayeydik biz yarim.Artık geçmiş zaman olmaktan kurtulduk.Artık kendi hikayemizin kahramanları olduk yarim.İşte tam da bugün senle hikayemizin en özel günlerinden birinde sana olan hasret ve özlemimi anlatmaya aciz kelimelerle geldim sana yarim.Sen al kelimelerimi yine de bas bağrına.Kelimeler bir özlemi anlatmakta ne kadar acizse,özlem bir kavuşmanın yanında o kadar acizmiş diyeceğimiz günlerin hatrına,sen bas kelimelerimi bağrına.Onuncu ay mı dedin yarimm.Hayır.Senin on ay dediğin senin yanında geçen bir saniye gibi bana.On ay yetmez derim ben de sana.Gel benimle 100 aylara 1000 aylara,sana doyamayacağım asırlara gel sevdiğim.Nice yüzyıllara,nice ömürlere sevgilim.
