Mafia Encounter Book 2 (Completed)

Chapter 31

Clark Yoon PoV.

Toot...toot...toot...toot

"Wake up sleepy head," bulong ko habang hawak ang kamay nya.

It's been a three days since my Hazel got hospitalized, I'm dead worried that she might not wake up. I missed her so much.

I'm not that praying person but I am begging to God to heal my love.

Kahapon nandito si Clarisse she's blaming me on what happened to Hazel i didn't talk kase it's true kung hindi ako nag pabaya edi sana wala si Hazel ngayon dito.

Syaka ayoko na lalo pang ma- stress si Clarisse, kahit naman sya pa yung mortal naming kaaway ay susundin ko ang gustong mangyari ni Hazel.

Mahalaga sya sakin at ang mahala sa kanya ay mahalaga den sakin.

I was about to stand up ng hablotin ni Hazel ang kamay ko kaya naman agad lang ulit akong naupo.

"C-clark," she said and my tears fell in joy.

"D-don't go," i hold her hand and smiled at her.

"No I'm just here, hindi ako aalis." Pinahid ko ang luha na nalaglag sa mga pisngi nya.

"Clark you need to know this," napa kunot ang noo ko dahil sa sinabi nya.

"Ano yun?" Tanong ko sa kanya at nakaramdam ako ng kaba pakiramdam koba ay may malalaman nanaman akong hindi maganda.

"S-si Clarisse at V-venice ay mag-kapatid," agad na nangunot ang noo ko.

I look at her frowning, my mind is filled with follow up questions, "P-pano yun nangyari?" Hindi ko alam kung matatawa ba ako o ano dahil imposible yun.

"T-teka nga totoo ba yan Hazel? Walang kapatid si bossing kaya paanong---"

"Clarisse is the daughter of Leticia," she said that's give me a chill.

"Panong nangyari yun? Sa pag kakwento ni Leticia namatay ang anak nya dahil ipinapatay ito ng ina ni bossing kaya iyon ang dahilan kung bakit gusto ni Leticia na gumanti kay bossing," pero umiling lang si Hazel.

"Naka-ligtas sya at iniligtas sya ng tatay nya, dinala sya nito sa Korea para itago sa Mommy ni Venice doon ko sya nakilala." Shit hindi ako makapaniwala paanong----argh! Ang gulo pano nato?

"Sigurado kaba talaga dyan?" Paninuguro ko kay Hazel tumango lang sya sakin.

"Clark may hindi ka sinasabi sakin," she said like she didn't asking me.

"A-ako?"

"Ikaw yung pumatay sa mga magulang ko tama?" Nabigla ako sa sinabi nya hindi ko akalain na ioopen nya ang topic nato.

"S-sorry," hindi ko alam kung mapapatawad nya pa ba ako, kaya naman ganon na lang ang gulat ko ng hawakan nya ang kamay ko, may luha ang kanyang mga mata pero maaliwalas ang ngiti sa kanyang labi.

"Hindi ko alam kung hanggang kelan kita kayang patawarin pero sa ngayon gusto ko munang kalimutan ang lahat ng iyon," napayuko nalang ako hindi ko alam kung paano ako hihingi ng tawad sa kanya.

Nahihiya ako sa ginawa ko sa kanya.

Natatakot din ako na baka hindi nya na ako mapatawad pa.

"Alam ko na walang kapatawaran ang ginawa ko and i won't blame you Hazel you can kill me and I'm gladly accept it." Marahan akong ngumiti para ipakita na masaya ako.

"It's not time to talk about that Clark," she said and stood up i was about to help her but she refuse and unplug the needle on her wrist that's why the blood flow pero hindi nya iyon ininda.