Caner'in Anlatımıyla ...
"Caner ?" gözlerimi, açamıyordum bile,kafamı kaldıracak halim yoktu.Sevtap 'ın sesiyle odanın içinde duyulan ayak sesleri birleşti .
"Odaya biraz ışık girsin ," Sevtap camın önündeki siyah perdeyi açınca odaya giren ışık huzmesiyle birlikte başımı kaldırıp gözlerimi araladım .
"Yine mi içtin ?" Yanıma geldi,bitik votka şişesini alıp çöpe attı ."Nereye kadar böyle olucak Caner ? Daha ne kadar sürecek bu işkence ?"
Kendime cevabını veremediğim bir soru için başkasına da verecek bir cevabım yoktu
"Serra kayıp Sevtap," güçlükle ekledim ,"Kayıp." Aniden ortadan kaybolmuş ve sırra kadem basmıştı eski karım.Başına bir iş geldiyse ...eğer ona bir şey olursa ...
"Ona bir şey olmayacak. Caner."Sevtap düşüncelerimi okur gibi yanıma gelip elini omzuna koydu.
"Şimdi sen bana başka bir sorunun cevabını ver ." Ne soracağını merak ediyordum ."Onu hâlâ seviyor musun ?"
Arkama yaslanıp gözlerimi tavana diktim.İçkinin etkisiyle vücudum gevşemişti,sarhoş olmasam da hafiften çakırkeyif olmuştum.
"Ben...ben bilmiyorum." Sözlerim o kadar basit çıkıyordu ki ağzımdan,buna rağmen kulağa o kadar basit gelmediği Sevtap'ın bakışlarından belliydi.
"Bunu anlamanın bir yolu var ," neydi ki bu ? Aylarca Serra'ya olan hislerimin kuvvetini tartıp duruyordum.Fakat en önemlisi hislerimin kuvveti değil ,gerçekliğiydi.İşte bunu hep unutmuştum,gitgide içimde küllenen bir aşkın ne kadarını yüreğimde taşıyordum ? Bunu gerçekten bilmiyordum,ama bilmeliydim.
"Ne o yol ?" Dedim çatlak ve güçsüz bir sesle.Sanki onun gidişiyle birlikte ben de kaybolmuştum,kendimi arayıp bulmam gerekiyordu.
"Biliyorum,yaralısın.Canın çok yandı bunun da farkındayım.Ama Caner," nefesi kesilince derin bir nefes alıp devam etti ,"Aşkı tadan herkesin öyle ya da böyle gönlünde bir yarası olur.İster karşılıklı aşk olsun,ister karşılıksız.Sen 'yaralıyım' deyip kendini aşkının bittiğine inandırırsan en büyük yanılgıya düşersin.Şimdi sana tek bir soru soracağım,ve sadece bir kez soracağım.O yüzden lütfen dürüst ol," ağırlaşmış gözlerimi aydınlık yüzüne çevirdim, bakışları altında esir kalan merak ve şüphe tonu kalp atışlarımı hızlandırıyordu.
"Sor ," dedim.
"Farzet ki Serra geri döndü,her şeye ,herkese rağmen ,hatta gururuna rağmen onu affeder misin ? Tekrar eskisi gibi olabilir misin ? " Tüylerim diken diken olmuştu ama heyecandan değil ,bu zamana kadar kendime bile itiraf edemediğim varsayımların gerçek olunca ne olacağından .Tam da bu yüzden şimdi bir karar vermem gerekiyordu,kendime bir cevap vermem...
"Hayır," dedim.Öyle öfkeyle değil bu sefer,hakikaten içimden kopup çıkıyordu sözcükler ağzımdan."Benimki sadece vicdan yükünün ağırlığı altında ezilmekten korkmak,başka bir şey değil." Sessizlik aramıza girince tekrar arkama yaslandım.Odanın içinde sanki aylardır cehennem sıcağı gibi bir hava vardı da şimdi soğuk rüzgarlar esmeye başlamış gibi rahatlamış hissediyordum.
"Vicdan yükü ...bu çok zor bir şey Caner,hele ki yüreği yaralı birisi için ."
Başımı salladım.Eğer Serra'ya bir şey olursa ben de en az herkes kadar üzülecektim buna adım kadar emindim ama bu sevgiden değildi ,bu geçmişimin en güzel hatırası olarak kalacak bir kadının akıbeti üzerine hissedeceğim duygulardan ibaret bir pişmanlık ve vicdan azabıydı.O bana yalan da söylemiş olsa,ihanet de etmiş olsa bir zamanlar kalbimin çok sevdiği kadın olarak hep kalacaktı.Tekrar aşık olsam da ,kabuğumu kırıp yoluma devam da etsem Serra benim için hep özel kalacaktı.
