ŞAH MAT [tamamlandı.]

Bölüm 12✡️

Bölüm 12🔗

"Kendine geliyor gibi," Esma'nın sesini duyduğumda sızlanarak gözlerimi araladım ağır ağır.

Fakat şahit olduğum manzara üç çift gözdü.

"Ne oluyor?" dedim gözlerim Barış, Emre ve Esma'nın üzerinde gezinirken. "Başımda ne arıyorsunuz?"

"Açılın biraz, hava alsın." Buğra'nın sesini işittiğimde oturduğum yerden doğruldum.

Yanımda sadece Barış, Esma ve Emre yoktu.

Buğra, Semih, Gizem ve Yağız da yanımdaydı.

"Biri bana burada ne olduğunu söyleyecek mi?" dedim tane tane. "Ne işiniz var burada?"

"Hatırlamıyor musun?" dedi Esma yanıma yanaşarak.

"En son, lavabodaydım." dedim zihnimi zorlayarak. "Kapı kilitlenmişti, hepinize seslendim ama cevap alamadım. Sonrası yok zaten,"

"Çok fazla duman soludun." dedi Yağız araya girerek. "Bu yüzden de bayıldın. Bilincin yerinde değildi."

"Sen nereden biliyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. "Sen mekanda bile değildin ama en son senin "Herkese iyi eğlenceler!" deyişini duydum."

Sessiz kaldığında "Ben yokken orada ne oldu?" dedim yeni bir soru ekleyerek. "Ne yaşandı? Ve o duman neyin nesiydi?"

Hepsi sessiz kalırken bakışlarını benden kaçırmayan tek kişi Barış'tı. Aramızdaki gerginliği unutup "Barış?" dedim sorarcasına.

"Ben mekandan ayrılmıştım," dedi gözlerimin içine bakarak. "Benden sonra mekana Yağız gelmiş." Yağız'a kısa bir bakış attığında ben de ona baktım fakat bize bakmak yerine evin başka köşelerine bakıyordu.

"Eee?" dedim tek kaşımı kaldırarak. "Sonra?"

"Herkesin eğlendiğini görünce kendine hâkim olamamış, mekanda yangın çıkardı."

"Ne?" dedim ani bir çıkışla. "Doğru mu bu?"

Kimse cevap vermeyince Yağız'a döndüm. "Yağız, doğru mu bu?"

Kaçırdığı gözlerini gözlerime dikti. "Doğru." dedi tereddüt etmeden. "Mekanı ateşe verdim."

Öfkeyle ayaklanırken Barış ve Esma kollarımdan tuttular. "Sakin ol." dedi Barış uyarırcasına.

"Sakin olayım öyle mi?" dedim ona bakarak. "Siz ne dediğinizin farkında mısınız?" sıkıntılı bir nefes verdiklerinde alayla güldüm. "Ben ölüyordum lan," dedim bağırarak. "Göz göre göre beni öldürmeye çalıştı! Ve ben sakin olayım, öyle mi?" kollarımı, ellerinden kurtardığımda Yağız da oturduğu yerden ayaklandı.