ŞAH MAT [tamamlandı.]

Bölüm 8✡️

Bölüm 8🔗

"Yağız, yavaşla!" dedim bağırarak.

Beni aldırmadı.

"Yağız, kaza yapacağız!"

İlk defa onunlayken bu kadar korktuğumu hissettim. Normalde hız, beni rahatsız etmezdi. Aksine severdim.

Ama şuan bir motorun üzerinde, her an düşme tehlikesinin olduğu bir aracın içindeydim. Korkmam çok doğaldı. Tek tutunma kaynağım, Yağız'ın beliydi.

"Yağız.." dedim yalvarırcasına. "Lütfen.."

Yine aldırmadı. Birkaç arabanın arasından kolaylıkla geçerek onları geride bıraktı. Kalbim resmen ağzımda atıyordu.

"İNADINA TÜKÜREYİM!" dedim sonunda kendimi tutamayıp var gücümle bağırarak. "GERİZEKALI! KORKUYORUM DİYORUM, ANLAMIYOR MUSUN?"

Bir anda, hiç beklemediğim bir şey oldu.

Yağız Karayel beni dinledi. Yavaşladı. Az öncekine nazaran, daha yavaş gitmeye başladı.

"Korkuyor musun benden?" diye sordu. "Seni korkutuyor muyum?"

Sesini bana duyurmak için sesini yükseltmişti.

"Hayır." cevabım netti. "Ama.." diye devam ettim. "Sinirlendiğin zamanlar seni tanımıyorum ve bundan nefret ediyorum!"

Cevap vermedi yine. Onun aksine, motoru yoldan saptırdı ve başka bir yola girdi. Kaşlarımı çatmış, nereye gideceğini kestirmeye çalışıyordum.

Bir sürü eski, hurdalık arabanın olduğu bir yere geldik.

Motoru durdurdu.

Derin bir nefes verip ellerimi Yağız'ın belinden çektim. Hızla kaskı başımdan çıkardım. Susuzluktan ölecektim!

"Neresi burası?" dedim etrafı incelerken. "Niye geldik buraya?"

"Burada bekle." dedi motordan inerek.

"Ne? Beni burada bırakamazsın! Nereye gidiyorsun?"

"İşim var Aşkın." dedi bıkkınlıkla. "Madem benimle gelmek için inat ettin, o hâlde beklemek zorundasın. Beklemezsen de gidersin."

Bir anda buz gibi olmuştu. Benim yanımdan ayrılmayan, fırsatçı Yağız gitmişti. Donuk, emir vermeyi seven bir Yağız gelmişti yerine.

"Tamam." dedim kabullenerek. "Beni dinleyeceksen eğer, burada bekleyeceğim."

Seni dinleyeceğim demedi. Arkasını döndü ve yürümeye başladı.