NOT FINISH. NOT EDITED YET. WRONG GRAMMAR AND SPELLINGS ARE EXPECTED.
I'm with my family, watching some movies in netflix. Minsan nalang kami magsamasama kaya naman inilalaan lang ang oras na ito para sa isat isa.
"Giselle, kuhanin mo nga iyong chips roon sa kusina." utos ni Tita Aida sa kanyang anak, my cousin.
"Ma sa kanila mo naman iutos, kanina pa ako." reklamo niya.
"Ah oo nga pala, tamad ka at walang sinusunod. Si ate Trish mo nalang, siya lang naman matino dito." napalingon ako sa pwesto ni Tita. osige nalang.
Ate Trish stood up, walang choice kunghindi sundin si Tita.
I look at Giselle, yinayakap niya nalang ang hawak na unan at diretso ang tingin sa TV.
Wag kang ma offend, we can not do something.
"Ma, buksan mo na iyong internet." naabutan ko ule si Giselle at Tita na nag uusap.
10:30 pm na at nagbalak na ang lahat na matulog. Tita Aida as the eldest Tita, pinatay niya na ang wifi.
"Wag na, matulog ka na." sagot ni Tita.
Wag ka ng umiyak tanga.
Pag alo ko sa sarili.
Mas may malaki pang problema sa mundo kesa diyan sa iniiyakan ko.
Mayroon pang tao na mas maraming problema kesa sa bagay na iniiyakan ko.
Kaya, okay lang dapat ako.
As we grow older, nagbabago na ang maraming bagay. Getting things that can distract people will not lead them to sleep. Dumadami yung iniisip namin. At hindi na tulad ng dati na if pinatulog na natutulog na agad. I miss that feeling, yung mga panahong hindi ko na kailangn mag overthink. Iyong aantukin ka nalang bigla. And our demons will lead us to our peace.
