Güzel bir yaz günüydü. Küçük kızın evinde bi telaş vardı , peki bu neyin nesiydi? Kime sorsa bir cevap alamıyordu , en sonunda ablası cevap vermişti : -Misafirimiz var , ayak altında dolaşma da bize yardım et. Küçük kız şaşırmıştı. Bu kadar önemli kim gelebilirdi ki? Çok merak etmeye başlamıştı. Nereden bilebilirdi onun için de çok önemli olacağını? Saat ilerlemişti ve misafirlerin geleceği saat gelip çatmıştı. Çok heyecanlıydı ve zilin çalmasını 4 gözle bekliyordu. Ve işte çalmıştı. Annesi kapıyı açtı ve işte küçük kızın o an hayatı değişmişti. Hiç atmadığı şekilde atıyordu kalbi , midesinde o söylenen kelebeklerden oluşuyordu. Neden oluyordu bunlar? O söylenen aşk olamazdı dimi? Karşısında çok yakışıklı , kumral , ela gözlü bir çocuk vardı. Küçük kız , çocuğu tanımıyordu ama kalp ritmini nasıl değiştirmişti? Herkes içeriye geçip oturmuştu ama küçük kız olduğu yerde kalmıştı. Ablası gelip birkaç kez sarsınca kendine gelebilmişti. Aşık olmaktan korkmuştu küçük kız , çünkü onun nasıl bir duygu olduğunu bilmiyordu. Şuan tek bildiği kumral çocuğun onun için farklı biri olacağıydı , bunu hissediyordu. 2 saat boyunca çocuğu izlemişti ama o kadar utangactı ki tek bi kelime bile edememişti. En sonunda çocuğun ailesi gitmek için ayaklanmıştı o sırada tek duyduğu ''Bundan sonra çok görüşeceğiz inşallah.'' cümlesi olmuştu. Bir cümle bir insanı bu kadar mutlu edebilir miydi? İşte o an hayatının dönüm noktasıydı , bunu anlamıştı küçük olan yaşına rağmen. O duyduğu cümleyle mutlu olurken karşısında duran kumralı görememişti , birden silkelendi ve çocuğun gözlerinin içine baktı. Çocuk gülümsedi ve bilmiş bilmiş elini uzatarak görüşürüz dedi , küçük kız ne kadar heyecanlansada belli etmemeye çalışarak elini sıktı ve aynı şekilde gülümseyerek görüşürüz dedi. Bütün aile miniklere bakarak gülümsedi ve işte miniklerin hayatı burada değişti...
