CHAPTER 7

7.9K 107 12
                                    

Saint Mary's University

After the meal, we rest for a bit. Pagkatapos tinawag niya na ako para pumunta sa school. Nakakunot ang noo akong sumunod kay kuya Drake. We are heading to their garage.

I still can’t believe that he manipulated my schedule! Hindi naman niya kailangan gawin iyon. Kaya kong sumunod sa takdang araw. Hindi naman ako nagmamadali.

"Bakit mo ginawa 'yon?" madiin kong tanong.

Nasa loob ng bulsa niyang tattered pants ang kaniyang dalawang kamay. Nanatili ang ilang distansya ng pagitan namin. 

He looked at me with his crossed brows. "What have I done?" inosente niyang tanong.

"Do you actually need to ask that? Alam mo kung ano ang pinupunto ko."

This is no big deal for me. Pero hindi ko lang matanggap. I don’t like being treated specially. Plus I wanna hear his reason. Hindi ko gusto ang ginawa niya.

"Tss, dapat nga magpasalamat ka pa." Inis ko siyang tinignan. Anong maipagpapasalamat ko doon?

Hindi na ako bata para sa gano'n. Marunong akong maghintay. And in fact unfair ito para sa ibang estudyante! I thought he's aiming to become a lawyer? Ngayon palang siya na itong hindi sumusunod sa patakaran!

"I can’t believe you. Walang silbi ang pinag-aaralan mo."

I am so pissed. I just want to hear his side. Wala nang magagawa ang pagrereklamo ko. Nandito na eh. The least he could do is to tell me his reasons.

Sumandal siya sa pinto ng kotse niya. Wearing a plain black t-shirt. I can’t imagine someone is hot in a plain.

"What’s the connection?"

"See? Hindi ka pa nga abogado rule breaker na! What more kung totoo na?" kumunot lalo ang noo niya.

"Anong kinalaman ng career ko sa usapang ito?" inis niyang tanong. Naningkit ang mata ko.

Linalayo niya lang ang usapan.

"Oh geez! Ang gulo mong kausap." singhal ko bago mabigat ang hakbang na umikot sa passenger seat.

What a nice morning to start a day.

Soon as he entered his BMW, he immediately started the engine. Iba ang gamit na kotse namin ngayon. Sa sobrang yaman nila ang dali lang magpalit ng sasakyan.

Even though we owns a number of hotels in some provinces. My mom and dad will always remind me to save things. To see the value of it even in the smallest amount. That I should be contented with what I have.

We are indeed born with a unique set-up. We have varied point of views. That needs to respected by everyone.

Respect.

I chuckled at the mere thought of it. How ironic that this man preferred not to be respected than being called kuya.

Tunay nga’ng kinulang sa aruga.

I was silent the whole ride. I choose to look outside the window. Minutes later, we arrived at a exorbitant school. The Pride of Tacloban, Saint Mary’s University. If I am not mistaken, dito sa paaralang ito nanggagaling ang ilang sikat na abogado at doctor ng bayan. They are legend in terms to this.

The product of SMU was the country’s asset.

It is a private school. Around seven digits ang kailangan bayaran for every semester. Hindi pa kasama ang ibang miscellaneous.

Dirty Secret (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon