UNREVEALED

EPILOGUE

MICA's POV

*BANGGG*

Huling alingawngaw ng putok ng baril ang pumuno sa buong tunnel.. Napagod ang katawan ko dama ko ang hapdi sa mga palad ko at kalmot na natamo sa kuko ni Xia.. Naupo ako sa isang tabi at pumikit ng marahan at alalahanin ang huling sinabe ni Rafael...

"Patay na ang kapatid mo" paulit ulit na nag echo sa pandinig ko ang mga salitang iyon diko napigilan ang sariling luha sa pag daloy at umagos sa pisnge ko...

"Kasalanan ko to" naiiyak kong bulong sa aking sarili
"kung sana ako nalang ang gumawa... sor---sorry Angela I'm being selfish hindi ka sana magiging ganto kung di dahil sakin hindi ako naging mabuting ate sayo patawad" humagulgul ako saka napayuko sa mga tuhod ko..

Muli akong tumingin sa riles kung saan nahulog si Xia.. Kumirot ang puso ko na isipin ang ginawa nyang pag yakap sa paanan ko naluha ako sa isiping iyon.. Oo naawa ako sa ginawa nya ngunit may parte sakin na itulak at sipain sya sa walang prenong tren na paparating at pinanood ang pagsagasa sa balinkinitan niyang katawan at hinayaang tumalsik sa akin ang dugo nya mula roon.. May parte sakin na hindi nakokonsenya at masayang ginawa ang mga iyon.. Ngunit may maliit na kirot sa puso ko na siyang nakaapekto sa aking sarili at pagkalito..

'Tama ba itong ginawa ko' tanong na nabumuo sa isipan ko... dumaloy ng dumaloy ang luha sa aking mata kasabay ng pagtulo ng dugo saking muka..

"Paalam kaibigan maraming salamat sa lahat" ma emosyon kong sambit
"dapat kase, hindi kana nakialam pa huhuhu" paninisi ko na parang may kausap ako. I continued crying until I hear some step coming near me.. Wala na akong lakas upang lumaban pa at tumakbo papalayo pagod at bugbog ang katawan ko.. Hawak ko pa rin ang baril na kung tutuusin ay kaya ko pang kalabitin at paputakan ang mga pulis na palapit sa akin ngunit wala hindi na kayang sumunod ng bawat daliri ko ayaw ng gumana ng utak ko pagod na yata..

"Members of the Jury, on the Case of MICAELA Y SAN ISIDRO ROCO vs. the Republic of the Philippines ... the members of this Jury find the defendant GUILTY!"

"This case is close"

"POK POK POK"

Huling alingawngaw sa loob ng korte at iyak ng mga pamilya ng taong pinatay ko...

———–———–

10 YEARS LATER

I've been in imprisonment and still a convict prisoner at nagsisi sa mga naging kasalanan ko. Ako ay nag seshare ng mga words of god para ma enlighten ang iba kong kasamang mga bilanggo sa preso ako ay nagtuturo ng mga natutunan ko sa buhay at mga pinagsisihan ko.. Alam kong hinding hindi ako mapapatawad ng pamilya ng mga napatay ko lalo na ng pamilya ni Xia at tanggap ko na ang aking kapalaran. Nakatatak na sa akin ang impyerno at sa bilangguang ito.

" No. 1066 may bisita ka" natigilan ako sa pag kukwento sa aking mga kasamahan. Di ko mapigilan ang sarili na maexcite ngunit takot sa kung sino ang gusto akong makita sa loob ng maraming taon ngayon lang ako nagka bisita..

Dinala ako ng Guard sa babaeng nakatalikod sa amin at natigilan ako.. Kilala ko ito ang clip na yan na nakatali sa buhok nya kilala ko ito..

" MAAAA???!" garalgal na sigaw ko dahilan upang lumingon sya sa kinatatayuan ko nakikita ko sa mata nya ang sakit at awa sakin hindi ko mapigilan ang sarili ko upang humagulgol at maupo sa sahig na parang bata..

"MAMAAAA" muli kong sambit at ramdam ko ang paglapit nya sa akin

" ELAAA." wika nya "anakkk" malambing na sambit nya na talagang nakapanghihina ng katawan ng bangitin nya ang salitang ANAK..

Nag iyakan kami ng walang pumigil sa aming dalawa at nanatiling nakaupo sa sahig... Masarap at mainit na yakap na ngayon ko lang naramdaman sa buong buhay ko yakap na galing sa taong unang kinainisan ko at unang taong pinatawad ko..