Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Olayın ardından üç hafta geçmişti ve herkes her şeyin yavaş yavaş eski haline dönebileceğini düşünmeye başlamıştı. Geri dönüşlerin ve konserlerin çoğu hala iptal edilmiş veya ertelenmiş, müzik şovlarında ise aynı sahne tekrar tekrar gösterilse de, endüstrinin buna ayak uydurması gerekiyordu. Dünyanın hala dönmesi gerekiyordu.
Ancak yine de bu kitleleri büyük bir şoka uğratmış ve medya kuruluşlarının bu seneyi Kpop dünyasının en kötü senesi seçmesini sağlamıştı.
Her şey küresel bir grup olan Bts'in Twitter hesabından attığı yeni bir tweet ile başladı. Atılan tweette yalnızca tek bir link bulunuyordu, bu link kullanıcının yeni oluşturulmuş bir youtube hesabına yönlendirilmesini sağlıyordu.
Golden Closet Film
Evet, görünüşe göre Bts'in popüler maknaesi çektiği video kayıtları için ayriyeten bir kanal oluşturmuştu. Hayranlar elbette ilk başta çok mutluydu, ancak hesaba yüklenen ilk ve tek içeriği oynattıklarında ruh halleri tamamen değişmişti.
Saygılarımla, Jungkook ; yetkili kişi yazıyordu.
Video tamı tamına bir saatten uzundu ve rahmetli Lalisa Manoban'ın kliplerinin bir bütün halinde derlemesini içeriyordu.
Film bir anda her sosyal medya platformunda viral oldu. Youtube, söz konusu olan izleyici akımı nedeni ile resmen çöktü.
Bu, dünyadaki kimi kaybettiklerini unutan herkes için bir uyanış çağrısıydı.
Video derlemesi bittikten yaklaşık beş saniye sonra, karartılmış ekran büyük bir odaya dönüşmüş ve kadraja ise Jeon Jungkook'un ta kendisi girmişti.
Bilgisayar koltuğuna oturmuştu, oda pek aydınlık değildi ama izleyicilerin Jungkook'un ciddi ifadesini görmeleri için yeterliydi. Vücudunun sadece üst kısmı görünüyordu; siyah bir sweatshirt giyiyordu ve ne makyajı vardı ne de saçlarına şekil vermişti. Arkasında yatağı ve komodini vardı, duvarlar açık griye boyanmıştı ve sol tarafta koyu renkli bir çekmece vardı.
"Ben Bts'ten Jeon Jungkook," diye başladı hiç tereddüt etmeden, sakince eğildi ve bir kez daha kameraya baktı. "Öncelikle, son haftalarda çok fazla endişe etmenizi ve stres girmenizi sağladığım için özür dilemek istiyorum. Dikkatsiz davrandım ve eylemlerinin sonuçlarını pek düşünemedim. Gördüğünüz üzere, şimdi daha iyiyim."
Durdu ve derin bir nefes alarak bir anlığına kucağına baktı. Ancak omuzlarının gözle görülür şekilde hareket etmesi ve boğazını aniden temizlemesi bir şeyi açıkça belli ediyordu; çöküşe uğramaktan kaçınıyordu.
Birkaç saniye sonra, gözlerinde birikmiş olan yaşlarla tekrar kameraya baktı. "Bu... Lisa'ydı." En sonunda sesi çatlamıştı. "Bu onunla olan anılarımın yarısı bile değildi. Siz de onu çokça sevdiğiniz için bunları görmeye hakkınız olduğunu düşündüm."
