Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lisa, balkonun çelik korkuluğuna sıkıca tutundu ve sesi titrerken zorlukla yüksek bir kahkaha attı.
"Bu tür şeyler hakkında şaka yapmamak üzere anlaşmıştık sevgilim, hatırladın mı?" İçinden, erkek arkadaşının şaka yapmış olması için dua ederek konuşmuştu. Bu bir şaka olmalıydı, değil mi? Belki de Jungkook sıkılmıştı ve Lisa ile uğraşmak istemişti. Bu yüzden dalga geçiyordu.
"Lisa..." Jungkook'un sesindeki bitmişlik kızın yüzüne sert bir tokat gibi çarptı.
Gerçekten artık aşık değil miydi yoksa sadece yorulmuş muydu?
Lisa'nın hızla dolmaya başlayan gözleri bir süre sonra dayanamamış, kendini serbest bırakmış ve düşmeye başlamıştı. Vücudu zayıf düştü, sanki birisi onu aşağıya doğru çekiyordu.
"Hadi ama... neden sen- b-ben a-anlayamıyorum." diyerek yutkundu Lisa.
"Üzgünüm."
Lisa ağzını kapatıp tuttuğu hıçkırıkların dışarıya çıkmasına izin vermedi. Eğer ki dayandığı korkuluklar olmasaydı, şimdiye kadar balkonun soğuk, karo zeminine çökmüş olacaktı.
"Bunu telefonla yapmasak olur mu?" dedi Lisa, nihayetinde bir süre sonra sakinleşebilmişti. "En azından yıl dönümümüzü kutlayabilir miyiz? Bu benim son isteğim Kook-ah, lütfen. Lütfen..."
"Pekala, en azından son defa."
Bu kelimeleri duyduğu an, Jungkook'un fikrini değiştirme fikrinden korkarak aramayı bitirdi. Telefonun ekranı kapanıp tamamen kitlenmeden önce inanamayarak son kez 'Çağrı Bitti' yazan ekrana baktı. Lisa, sadece içinde bulunduğu alanı aydınlatan loş şehir ışıkları ile birlikte yapayalnız bir karanlıkta kalmıştı.
Ve Lisa'nın göz yaşları tekrardan yavaş yavaş düşmeye başladığında, bu kez bacakları dayanamadı, yavaş yavaş pes etti. Hızla elleri ile ağzını kapadı, hıçkırıklarını duyup gelen unnielerinin olaya müdahale etmesini istemiyordu. Jennie'nin, dediği şeyi yaptığı zaman ondan ayrıldığını öğrenmesine izin veremezdi. Bunu tek başına başarabilirdi, hala o kadar kötü değildi, bunu halledebilirdi.
Jungkook ona bir şans vermişti, bu bir şey mi ifade ediyordu, değil mi? Lisa hala yıldönümlerinde onu şaşırtabilir ve kararından dönmesini sağlayabilirdi. Belki de Jungkook yorulmuştu, bu aldatmak vesaire ile bir değildi.
Bu yüzden hala çok fazla değildi.
Ancak bu yine de daha az acıttığı anlamına gelmiyordu, çünkü hala nefessiz kalan ve tutmak zorunda olduğu boynunda beliriyordu. Acı, onu soğuk gecede üstünde sadece ince geceliği varken dışarıya çıkmaya yönlendirmişti, ses çıkartmamaya özen gösterdi. Acısı hala onu düşünmeye itiyordu ve neyi yanlış yaptığını sorgulamadan edemiyordu.
Jungkook'un sözleri telefon görüşmesinin çizgisinden geçip Lisa'nın kulaklarına ulaştığı anda, kalbindeki çoktandır var olan çatlaklar derinleşmişti. Ama yine de katlanabilirdi, o böyle olacağına inanıyordu.
