mr & mr

Same Old Pain.

30

"Sürpriz!"

Kuzey kapıdan içeri girer girmez bağıran kalabalıkla şok oldu, irkildi. Elindeki anahtarları ve paketi bırakamadan içeri girdiğinde dudakları şokun etkisiyle açılmıştı.

İçerideki beklemediği kalabalığın kim olduğunu fark eder etmez gözleri dolmuştu. Çocuklar koşup bacaklarına yapışınca paketi kapının girişine bıraktı. İkisini birden kucakladı.

Bebeklerine sarılıyorken zihninden tek geçen, inanılmaz bir aileye sahip olduğuydu. Çocukları aynı anda kaldırabilmesi kalabalığı etkilemeşti. Şakayla karışık ne kadar güçlü olduğuyla ilgili hep bir ağızdan konuşmuşlardı.

Kalabalık dediği ailesi ve arkadaşlarıydı.
Çok özlediği ailesi ve arkadaşları...

Cihangir kocasının üzüntüsünün farkında olarak hepsini minik kutlamalarına çağırmıştı. Bunu planlamıştı. Öyle ki arasının kötü olduğu kayınvalidesiyle bile özel olarak konuştu. Aralarındaki sorunları-görümcesi yüzüne bakamıyordu, eve gelmemişti.- halletti.

Bunların hepsini Kuzey için yapmıştı. O yalnızlığa alışkındı ancak kocasını öyle görmeye dayanamazdı.

Mutfaktan çıkan kumral adam elindeki çilekli pastayı çeşitli yemeklerle donattığı, ihtişamlı sofrasının tam ortasına koyarken çoktan gelmiş kocasına kaşlarını iki kez kaldırıp indirdi. Sırıttı. İfadesi şey demek istemişti... Sürprizim nasıl? Harika bir adamım değil mi?

Gerçekten öyleydi. Kuzey'in düşündüğü tam olarak buydu.

Siyah saçlı baba o kadar mutlu hissediyordu ki gülümsemekten yüz kasları ağrımıştı. Çocukları yere indirdi ve hiç zaman kaybetmeden sofranın simetrisini ayarlayan Cihangir'i bileğinden tutup kendine çevirdi, yumuşak pembe dudakları öptü.

Bunu yapmasıyla arkadaşları tatlı tezahüratlar yaptı, aileleri neşe içinde kıkırdadı. Evet Leyla Hanım da bu neşeye dahildi. Kadın geç olsa da bazı şeylerin farkına varmıştı. Artık Cihangir'in Kuzey'i çok sevdiğine emindi. Yıllar içindeki olumlu değişimini görmüş, kendince takdir etmişti. Kumralın olanlardan sonra böyle büyük bir adım atmasını hiç beklemiyordu. Ayrıca ayrı kaldıkları süre boyunca hepsini eşit şekilde özlediğini fark etmişti. Sadece çocuğunu değil torununu ve damadını da çok özlemişti.

Bazı şeyler değişmeli, güzelleşmeliydi. Leyla Hanım bu değişime dahildi. Haki yeşili klasik bir takım elbise giymiş dünürü Peyker Hanımın yanında beyaz elbisesiyle oturuyor, gülümsüyordu.

Güzellerdi.

Evin içinde diğer misafirlerin aksine ilk defa gelen biri vardı; Gurur. Cihangir'in bahsettiği davet buydu. Onur gittiğinde söyleyecekti ancak sonrasında yapması gerekenler olduğu için detayları mesajla atmıştı.

Yapması gerekenler...

Elinden geldiğince yapması gereken her şeyi yaptı. Polise olanları anlattı. Bütün detayları söyledi ancak karşılık olarak söylenenler ve tedbirler tatmin edici değildi. Polisler durumu araştıracaklarını, evlerinin yakınlarında sürekli devriye ekiplerini gezdireceklerini söylemişti. Yüzlerinde ilgisizlik vardı. Bir an önce kumral adamı yollamaya çalışmışlardı.

Polisin kumralın yüzüne bakarken tek düşündüğü, "Ben bu herifi nereden tanıyorum?" Gibi benzer cümlelerdi, anlattığı şeyin ne kadar önmeli olduğunun farkına varmamıştı.

Cihangir bu yüzden başka bir önlem almak zorundaydı. Alacağı önlemi kafasında tasarladı ve kurdu. Tabii şimdi bunu düşünmeyecekti.

Şimdi kutlama vaktiydi!