mr & mr

Sweetheart.

11

Cihangir Toprak'ın odasına toplamak için girdiğinde zaten toplu olduğunu gördü. Yüzünde çiçek gibi açan gülümsemeye engel olamadı. Küçük çocuk ona öğretilen düzeni koruyordu. Oyuncaklarıyla oynadıktan sonra hepsini Cihangir'i izlerken öğrendiği şekilde topluyordu.

Kuzey'in altı yılda öğrenemediği düzeni, küçük çocuk henüz birkaç haftada öğrenmişti. Üstelik beş yaşındaydı.

Kumral adam gülüşü eşliğinde üzeri minik dinozor yapıştırmalarıyla kaplanmış kapıyı kapattı. Merdivenleri en hızlı haliyle inip çizgi film izleyen çocuğa doğru ilerdi ve çocuğun iki yanağını sıkıca kavrayıp öptü.

Toprak, babasından gelen ani öpücüğün etkisiyle büyümüş gözlerini mavi gözlere dikti. Cihangir, saçlarını da öptükten sonra yanına oturup çocuğu kucağına çekti.

"Odanı toplamana bayıldım. Seninle gurur duyuyorum."

Çocuk, artık alıştıkları utangaçlığıyla gülümsediğinde babasına sarıldı. Toprak gözlem yeteneği olan bir çocuktu. Konuşmadığı için boş baktığını düşünmek tamamen yanlıştı. Her şeyi en ince ayrıntısına kadar inceler, aklının köşesine yazardı.

Bu evde gözlemlediği ilk şey, oyuncakların kutuya koyuluyor olmasının Cihangir'i mutlu ettiğiydi. Ayrıca yerleri silmek, dolapları çekip arkasındaki tozcukları almak ve kıyafetleri sürekli dönen makineye atmak da Cihangir'i mutlu ediyordu ama onları henüz nasıl yapacağını çözememişti.

Cihangir dizine yatan çocuğun saçlarını okşuyorken onunla birlikte çizgi filme daldı. Tatlı ayıcık Winnie The Pooh her şirin bir şey söylediğinde Toprak kıkırdıyordu.

Güzel bir cuma günüydü ve bugün Cihangir izinliydi. Sabah Toprak uyanmamak için direttiğinde Cihangir onu zorlamak istememişti. Sonuçta daha çok küçüktü, bir gün kağıttan kedi yapmasa da olurdu.

Böylece birlikte geçirebilecekleri koca bir güne sahip olmuşlardı.

Cihangir uyandıklarında çocuğa krep yapmış, üzerine şurupla gülen yüz çizmesine yardımcı olmuştu. Sonrasında Toprak odasında oyuncaklarıyla oynuyorken, Cihangir evi toplamıştı. Şimdi de birlikte çizgi film izliyorlardı.

Çizgi film bittiğinde Cihangir Toprak'ı yıkamıştı. Küçük çocuk sudan pek hoşlanmadığı için iki kez ağlar gibi olmuştu ama Cihangir her defasında onu gülümsetmenin bir yolunu bulmuştu.

Şapkasında tavşan kulakları olan, sarı bornoza sarılı çocuğu giydirmek için kucakladı ve odasına götürdü. Yıkanmak miniğin uykusunu getirmişti. Cihangir Toprak'ın saçlarını kurutmayı da ihmal etmeden üstünü giydirdi.

"Öğlen uykusu için hazırız."

Yıldızlı yorganını açıp Toprak'ın içine kıvrılmasına yardımcı oldu. Çocuğun yeni yıkandığı için düşmüş buklelerini öpüp yanağını okşadı. "Uyu bakalım böcek."

Evdeki tüm işlerin bitmesi ve Toprak'ın uyumasıyla Cihangir yapacak hiçbir şeyinin kalmadığına emin oldu.

Duvarlarda toz olup olmadığını kontrol ediyorken yatak odasına gitmeye karar vermişti ancak çalan kapı bütün planını bozdu.

Kapıya ulaştığında deliğe bakmadan direkt açması şaşkınlığın artmasına sebep olmuştu.

"Esra!"

Kapıda büyük bir gülümsemeyle dikilen kadını görür görmez kucakladı Cihangir. Uzun süren, sıkı bir sarılış olmuştu.

Kuzey'i ilk gördüğü gün yanında olan kızdı Esra. Şimdi o da olgun bir kadındı ve yıllardır yurtdışında yaşıyordu. İletişimleri kopuk olsa bile hâlâ Cihangir'in sevdiği sayılı insanlardan biriydi.