🏆 Wattpad Romence TR'de "Aşkı Enlerde Yaşayanlar" Listesinde 🏆
Annesi ve babası öldükten sonra ailesinin en yakın arkadaşları tarafından evlatlık olarak alınan Eylül, ansızın onu evinin önünde ilk defa gördüğü adam tarafından gece vakti kaçırılır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"EYLÜL!"
Vera'nın sırtından kollarımı çekip bedenimi onun bedeninden geriye çektim. Çınar yanımıza geldiğinde kahverengi gözleri üstümüzde sert bakışlarla gezindi. Çınar'a şaşkın bir ifadeyle yüzüne baktıktan sonra üstüne baktım, kıyafetini çıkartmış, çıplak göğsünden su damlaları süzülüyordu, sol kolunda da kuru kıyafetinin bir tarafına kolundaki ıslaklık geçmişti. "Senin bu halin ne?"
"Liman," dedi nefes nefese. "Denize düştü, ben de onu çıkarmak için denize atladım."
Vera başını yukarı dik şekilde kaldırıp geminin arka tarafında toplaşan kalabalık gruba baktı. "E, şimdi iyi mi bari?" Ses tonunda ilk defa soğukluk hissettim hem de Çınar'a karşı.
Çınar gözlerini arkadaşına korkunç şekilde çevirip, "Bilmiyorum," dedi hazırcevaplılıkla. "Baygın olmalı."
Çınar'ın söylediklerine kulak asmadan yanlarından hızlı adımlarla ayrılıp Liman'ın yanına gittim. Bir çocuk, kenardan ıslanmış giysileriyle nefes nefese kalmış biçimde konuşmaya başladı. "Hayır, gerek yok. Çocuk öldü."
Öldü mü?
Gözlerimi kırpmadan yerde sırtüstü, gözleri kapalı halde yatan Liman'a baktım. Yüzü gitgide solgunlaşmış ve beyazlaşmıştı, başı denize doğru dönükken bedeni de yıldız şeklini almıştı.
"K-Kim?" dedim mırıldanarak. Başımı topluluğa kaldırıp, "Kim yaptı? Ona bunu kim yaptı?" diye sordum bağırarak.
Herkes ses tonumdan irkilerek kendi aralarında benimle ilgili konuşmaya başladılar.
"Ya Liman'ı kim denize itti? Kendi denize atlayacak değil ya, yüzüme konuşsanıza!"
Arkamdan kollarımı tutan büyük ellerle irkilip başımı hemen omuzumun üstünden Çınar'ın yüzüne çevirdim. Benim konuşmama izin vermeden Çınar, "Hadi, buradan gidelim. Senin daha fazla kötü olmanı istemiyorum. Sana söz veriyorum, Liman'ı denize atan kişiyi bulacağım," dedi.
Bedenim rüzgarın ılık esintisiyle titriyordu. Başımı salladım. Çınar bana yanımdan sarılarak geminin üstünden karaya ilerledi. Başımı onun omuzuna yatırıp ağlamaya devam ettim. Arabaya bindiğimiz gibi Çınar bana önümdeki peçeteliği uzattı. Gözyaşlarımı peçeteyle silerken iç çektim.
"Bunu Vera yapmış olabilir."
Gözlerimi aniden ona çevirdim, Vera yapmış olamazdı. Onun üstüne bile bile suç atıyordu. "Saçmalama, o benim yanımdaydı!"
