🏆 Wattpad Romence TR'de "Aşkı Enlerde Yaşayanlar" Listesinde 🏆
Annesi ve babası öldükten sonra ailesinin en yakın arkadaşları tarafından evlatlık olarak alınan Eylül, ansızın onu evinin önünde ilk defa gördüğü adam tarafından gece vakti kaçırılır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1 Kasım 2020
(YAZARIN ANLATIMIYLA)
Aradan yaklaşık 1 ay geçmişti, Eylül, Çınar'ın yanında kalmıştı ama aklı hala Vera'daydı. Eylül yavaş yavaş her şeyin farkına varmışken her şey zamanla daha da bir yerine oturup açıklığa kavuşmuştu. Çınar'ın hastalığı gitgide daha da artmıştı, Eylül bu durumdan oldukça sıkılmış ve yorulmuştu. Her gün onunla kavga etmiş, bedenine geçmek bilmeyen yaralar almıştı. Sürekli kendini o evden dışarıya atmıştı ve kendini hep villada bulmuştu. Dağ evine gitmeyi istememişti çünkü Vera'nın orada olduğunu tahmin etmişti. Adeta gözüne gözükmek istememişti. Villa ona yetmişti ve kimse oraya uğramamıştı.
Oraya şu anlık kimseyi almak istememişti.Kendi başına kalıp sessizliği dinlemek istemişti. Yalnız kalmak istemiş, ailesinin onu bırakıp gittiği gibi kendine alıştırmış olduğu yalnızlığı tanımak istemişti. KalbindeVera'yı hissetmişti. Onun acı çektiğini kalbinin sızısıyla birebir hissediyor gibi olmuştu. Onun kurtulduğunu kendine hatırlatsa da bir yanı hep Vera'yı sayıklamaya devam etmişti.
Öz annesiyle de, şu anki annesiyle de konuşmuyordu: Konuşacak bir şeyi yoktu.
Evin kapısı ilk defa o gün çaldı...
*
Yataktan kalkıp yere indiğimde dağınık ve birbirine dolaşmış olan saçlarımı parmaklarımla arkaya savurdum. Sakin adımlarımla odadan dışarıya çıkıp taşlı merdivenlerden çıplak ayaklarımla inerek kapıya yaklaştım. Önce kapının deliğinden kimin olduğuna baktım, Çınar'dı. Gözlerimi kırpmadan adımlarımı geriye doğru çektim. Tüm kapılar kilitliydi, onun girmeye çalışabilecek bir delik bile yoktu.
Merdivenlerden yukarıya çıkıp kendimi odaya kilitledim ve hemen Vera'nın yattığı yere uzandım. Üstüme pikeyi çekerek cenin pozisyonu alarak saklandım. Kapı bir süre çalmaya devam ettikten sonra ses gelmedi.
Cama atılan bir taşla irkildim ve hızlıca yerimden kalkıp usul adımlarla pencereye yaklaştım. Lotus'u aylar sonra ilk kez karşımda gördüğümde gözlerime inanamadım. Lotus çok yakışıklı olmuştu. Motorcu kıyafetleri üstündeydi, saçları oldukça havalı duruyordu ve dışarıdan bakıldığında epey bir cool görünüyordu. Pencereyi açtığımda gözlerine bakmakla yetindim.
"Atla. Seni kaçıracağım."
"Nereye?" diye sordum şok içinde.
"Elbet bir yer bulunur, Eylül şu an evden çıkman gerekiyor." Haklıydı, onu bekletmeden hızlıca küçük sırt çantamı alıp balkondan bedenimi sarkıttım. Lotus kollarını iki yana açarak başını bana kaldırmıştı. "Gel!"
