Canozan//Mesafeler 'İtiraf etmem lazım sana biraz hastayım'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tam 443,8 kilometre, bir gecede sadece bir kapılık mesafeye inmişti. Evin, Önündeki kocaman demir dış kapının arkasında tam olarak bunları düşünüyordu. Feza'ya açılan kocaman kapı.
Büyük delilikti yaptığı. Annesi durumu çaksa bile Gamze ve onun tiyatrosunu izlemiş onlara izin vermişti. Babası Yusuf bey her ne kadar sorun çıkarsa da Özüm sultan gibi biriyle beraber olmak asker olsanız bile hanımcı olmanın önüne geçmiyordu.
Plan basitti. Gamze teyzesine kalan eşyalarını almak için Ankara'ya dönmeleri gerekiyordu. Evin Ankara'yı pek fazla bilmese de şu an olduğu semte göre Gamze'nin gideceği yer biraz uzaktı. Bu yüzden Evin, Batu'dan konum istemiş ve zor bela kendimi buraya atmıştı.
Şanslıydı, Batu'nun anlattığına göre bugün gececiydi Füsun hanım.
Tam bir kapı kaldı Evin, bir.
Apartman sessizdi. Buradaki evler çok yeni değildi zaten. Bu yüzden çok fazla daire yoktu ve evlerin çoğu boştu. Her şeye rağmen o kadar neşeli bir yerdi ki. Mahallenin ne demek olduğunu bilmeden büyümüş biri olan Evin'in içini bu rengarenk evler ısıtmıştı.
Çalması gerekiyordu artık kapıyı. Kaç dakikadır dikiliyordu burada Allah bilir.
Kalbi sanki göğüs kafesini kırmış da dışarı çıkmış gibiydi. Avuç içleri uyuşmuştu. Zile götürdüğü eliyle, ayaklarının yerden kaydığını hissetti. Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı.
Heyecandan umarım bayılıp kalmazdı burada çünkü Feza anca çöp atmaya falan çıktığında fark ederdi genç kızı.
Çalan zille beraber gözleri doldu Evin'in. Hiç kuşkusu yoktu ama yine de duyduğu özlem onu mahvediyordu. Işık bile hareketsizliğinden dolayı sönmüştü. Tuttuğu nefesiyle beraber içeriden gelecek olan sese odaklandı.
