Not Defteri ༄ Texting

22

Gece//Ben Öldüm
'Benimsin dedim, değişmez ki bu'

[Evin'den]

"Hayır Evin Ankara'ya gidemeyiz."

"Özlemedin mi, alsak ya bi' Ankara havası."

Yatağımın ucunda durup telefonuyla uğraşan Gamze'ye dudağımı büzüp baktığımda yaptığı tek şey bana orta parmak kaldırmak olmuştu. Ben de sabahtan beri yaptığım işime geri döndüm ve odamı turlamaya devam ettim.

"Bir şey yapman lazım Evin, düşün Evin!"

Odamda bir sağa bir sola doğru adımlarken bir yandan da elimdeki telefonu sallayarak mırıldanıyordum.

"Yatağına kusmamı istemiyorsan kes şunu!"

Gamze sinirle bana bağırdığında ona döndüm. Yatağıma kusarsa onu camdan aşağı atacağımı biliyordu ama blöf yapmaktan çekinmiyordu.

"Bir şey bulmam lazım!"

Tekrar bağırdığımda derin bir nefes alarak kollarını önünde birleştirdi.

"Sende o kafa oldukça böyle dolanır durursun anca."

"Teşekkür ederim dost desteği!"

Omuzlarımı düşürüp kalçamı duvara yaslayıp camdan sitenin bahçesindeki oyun parkına baktım. Yerde biriken su birikintilerine umutsuzca bakmaktan öteye gidemedim.

"Konuşmayacak bir daha benimle işte."

Gamze homurdanarak ayaklandı ve yanıma adımladı. Şimdi karşımda durmuş gülümseyerek omzumu sıvazlıyordu.

"Evin, Feza da eminim senin hissettiğini hissediyordur."

"Benim deli olduğumu düşünüyor."

Gamze kafasını sağa yatırarak yapma dercesine bana baktı.

"Çok üsteledim, aptalım ben. Haklıydı işte. Yaman'a artık ne yaptıysan senden kaçmış derken de haklıydı."