"Oğlum ne abarttın anasını satayım, kız yardım etmek istemiş işte. Erhan şerefsiziyle uğraşacağına onlara verirsin biriktikçe."
"Hakan içine içine konuş."
Feza düşündükçe yumuşuyordu. Bu yüzden olabildiğince onu sakinleştiren şeylerden uzak duruyordu. Sakinleşmemeliydi. Evin'e çok kırgındı.
Üstelik tek o da değildi. Annesinin ağzını arayınca öğrenmişti gerçeği. Bu şey sadece Evin'in başının altından çıkmamıştı. Annesi de ortaklık etmişti genç kıza.
Füsun teyze nöbetten gelince Evinle beraber oturup konuşmuşlardı. Evin ilk etapta Feza'ya konuyu açmak istememişti çünkü istemeyeceğini biliyordu. Füsun teyze başka mırın kırın etse de Evin bunu her şeyden önce Feza için yapmak istiyordu.
Hayalleri vardı.
Füsun teyze biriktikçe ödemek şartıyla kabul edince birikmiş parasını yatırmıştı Evin, Batu ve İlkim. Bu onları bir süre idare ederdi.
Arkadaşlarına da en az Evin'e kızdığı kadar kızmıştı. İlkim bu çıkışı beklediği için sakince azarını yiyip kenara çekilmişti ama aynı şey Batu için söylenemezdi. Genç adam en az onun kadar kızgındı.
Üçü de Feza'dan teşekkür beklemiyordu ama yaptıkları şeyin arkasındalardı. Batu'nun durumu diğer iki gence göre daha iyiydi. İlkim ve Evin'in yardımı olsa da en yüklü miktarda parayı veren Batu'ydu ve bu durum Batu'nun umurunda bile değildi. Feza onun en yakın arkadaşıydı, hesap kitap mı yapacaklardı bir de.
