Not Defteri ༄ Texting

⊱FİNAL⊰

Emre Aydın//Afili Yalnızlık
'Bitiyorum her nefeste,
ne halim varsa gördüm'

[Evin'den]

"Pas versene göt!"

Bulunduğumuz yer tamamen kaostu.

Maç kabusu gerçekleşmişti.

Evet bir felaket gerçekleşmiş cümbür cemaat, gerçek anlamda cümbür cemaat soluğu Beşiktaş sahilde almıştık. Şu an kızlarla yanyana oturmuş karşımızda birbirleriyle ölesiye top oynayan maalesef babam ve arkadaşları,  Fezaları izliyorduk.

"Çekirdek?"

Gamze'nin keyifle uzattığı çekirdeğe göz devirip önüme döndüm. Kızların keyfi yerindeydi tabii. Ne Batu'ya ne de Hakan'a bir şey oluyordu. Olan babamdan köşe bucak kaçmaya çalışan Feza'ya oluyordu.

Gerçekten babamla saygı ve sevgi çerçevesi içerisinde maç oynayacağını inanmış olan sevgilime acıyordum.

Babam ve Feza'nın hırsı karşılaştırması güç iki şeydi. İlk başta maçı vermeye, alttan almaya çalışan sevgilim aradan sonra işi ciddiye bindirmiş babamlara oynamaya başlamıştı. İşin kötü yanı babam rekabetten zevk alan biriydi. Fezalarla çocuklaşmasını asla anlamamakla beraber koca koca adamlar bizimkileri mahvetmişti.

Soluklandı Feza kenara çekilip. Elleri dizlerinde nefes nefese bana bakarken göz kırpıp öpücük atmıştı. Tam karşılığını vereceğim sırada köşede bana bakan babamı gördüğümde öpücük atacağım için büzüşen dudaklarımı birbirine bastırıp yutkundum. Umarım bu gecenin sonunda büyük bir arbede çıkmazdı çünkü Feza'yı tek parça haliyle çok seviyordum.

Feza yaptığı serseliliğin cezasını beş dakika sonrasında götüne top yiyerek ödemişti haliyle.

"Evin umarım Feza'yı sahadan tek parça alabilirsin."

İlkim'in dediği şeye Sedef ve Gamze gülerek katıldığında homurdanmakla yetindim. Haklılardı, ne diyebilirdim ki. Salaklık Feza'daydı orası ayrı. Biliyordum, babamla sosyalleşip gözüne girmek istiyordu ama babam daha çok sınırlarını zorlama peşindeydi.