PROLOGUE:
(EDITED!!!!)
"YOU WILL KNOW WHAT HAPPENED TO ZAVANYA AND HER FAMILY TRAGIC PAST. HOW EVERYTHING TURNED INTO HELL FOR THEM, THEIR HIDDEN AGENDAS, HOW EVERYTHING STARTED AND HOW THEY WILL GET THROUGH THE POSSIBILITIES FUTURE TRIALS. IT IS NO...
"Sorry na nga kase. Wag kana magalit."-paglalambing nito sakin. Naiinis ako dito sa lalaking toh talaga!
"Sinong hindi magagalit sa ginawa mo? Ha? Nakakainis ka! Dun kana nga. Wag kang lalapit sakin ah."-inis na sabi ko tsaka tumayo. Nakita ko syang nag pout. Wag kang magpapadala sa pout nya naku Zavanya. Wag kang marupok! I sighed.
"Sorry na po talaga. Nadala lang ako ng galit eh."
"Sige na. Gusto ko ng matulog, Stefan."-walang ganang sabi ko pero kaagad nyang hinawakan ang braso ko.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
At hinala ako palapit sa kanya. The only thing I knew...nakaback hug na sya sakin.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"I'm sorry for what I did lately. Naiinis lang ako pag naririnig ko na may something sa inyo ng Jacob na yun."
*Flashback*
Stefan's POV
Nilibot ko ang paningin ko sa loob ng restaurant na yun. And one girl caught my eyes. Pero lalong kumulo ang dugo ko ng hawakan nung lalaki na katabi nya ang kamay at mukha nito. I calm myself to avoid something na maaari kong magawang eksena dito.
I slowly approach them na ikinagulat nila lalo na sya.
"S-Stefan? Anong ginagawa mo dito?"-nagtatakang tanong nya sakin. I smirked.
"Just finding you, baby girl. Andito ka lang pala."-seryosong sabi ko tsaka ko nginisian yung katabi nya.
"Why don't you join with us, Stefan?"-aya sakin nung Dan.
"Thanks but no thanks. I'm just here para sunduin ang GIRLFRIEND ko."-sabi ko sabay ngisi.
"Uhm..."-Aivy
"Let's go home."-walang ganang sabi ko tsaka hinawakan ang kamay nya.
"Di pa ako tapos kumain. Please wag kang gumawa ng eksena dito, Stefan. Nakakahiya sa mga tao."-pakiusap nya.
"Tara na."-pilit ko syang hinihila hanggang sa makalabas kami ng restaurant.
"Ano ba!? Ayoko pang umuwi! Can't you see? Pinapahiya moko sa mga tao!"-inis na sabi nya pero wala nakong pakialam. I can't take it anymore. Just seeing them lalong umiinit ang ulo ko.
"Just let's go home."
"No!"-sabi nya tsaka pumasok ulit sa loob ng restaurant at kinuha ang bag nya. She looked at me firmly then walked away. Di ko na sya sinundan pa.
....
"Zavie. Talk to me. I'm sorry."-pakiusap ko pero tinitigan nya lang ako ng mariin tsaka nagpatuloy sa pagliligpit ng gamit sa bag nya.
"Excuse me."-walang ganang sabi nya tsaka dumaan.
"Zavanya."
"Wag mo muna akong kausapin. Napahiya ako sa mga tao doon dahil lang dyan sa galit mo."-galit na sabi nya. I sighed.
