Kendimi pencerenin yanında sallanan sandalyede otururken buldum,oldukça sakindim sürekli gülümsüyordum o sırada sallanan tül perdenin arasından ayak ucuma süzülerek bir kağıt parçası düştü.İrkilerek yerden kağıdı alıp açtım ve okumaya başladım.
''4 sene önce ne olduğunu öğrenmek istiyor musun'' yazıyordu kağıtta.
bu da ne demek oluyordu ?, İçeri gelen hemşirenin ayak sesiyle kağıt parçasını aceleyle hırkamın cebine sıkıştırdım.
-İlaç saati Beyza hanım lütfen ilaçlarınızı alıp yatağınıza geçip biraz dinlenin.
Hemşirenin elinde uzattığı ilaçları su yardımıyla yutup yatağıma uzandım ve gözlerimi kapattım.
Hastanedeki günlerim sürekli uyuyarak yada odamın penceresinden dışarı bakarak geçiyordu.Her günüm aynıydı sürekli uyutulup sakinleştiriliyordum.İlk başlarda az da olsa kendimi hatırlıyordum ama şimdi sadece adımı biliyordum,kimdim ben?
Evet Beyza Özdemir ama neden buradaydım ben akıl hastası mıydım? aklımı mı kaybetmiştim,neden buradaydım. Neden beni kimse görmeye gelmiyordu,yoksa ben kimsesiz miydim? neden kimse beni tanımıyordu.
Sadece rüyalarımda gördüğüm bir kişi vardı gerçekten tanıyor muyum bilmiyorum,tanıdığıma emin değildim.Ama içimdeki bir ses bir yerlerde onu tanıdığımı söylüyordu,her gece farklı bir şekilde onu görüyordum bazen uyumamın sebebi oydu,onunla konuşmak dertleşmek bana iyi geliyordu,tek arkadaşım oydu,hayali bir arkadaş.
Camdaki tıkırtı sesiyle uyandım bir şey cama çarpmış gibiydi,yataktan kalkıp camı açtım ve dışarı baktım rüzgarın sebep oldu ağaç hışırtısından başka hiçbir ses yoktu camı kapatmak için elimi uzattığımda bahçedeki lambaların aydınlattığı ağaçların arasında bir gölge görür gibi oldum camı tekrar açıp daha iyi görmek için aşağı doğru eğildim ama hiçbir şey göremedim.
Belkide içtiğim ilaçların yan etkilerinden biridir.
Sabah;
Yatağımda uzanıp kitaplarımdan birini okuyordum,çalışan kapıyı çalıp sabah kahvaltısını getirdi doğrulup masama koyulan tepsinin içindekileri yemek için uzandım.Çorbaya kolumun çarpmasıyla birlikte bir kaç yudumu bacağımın üzerime döküldü.Tepsinin üzerindeki peçetelerden birini alıp üstüme doğru götürdüğüm sırada peçetenin üzerindeki yazı gözüme ilişti. Buda ne?
Peçeteyi açınca üzerine yazılmış olan yazıları okumaya başladım.
''Senden çaldıkları hayatı geri istemiyor musun,Kimsin sen hatırla...''
Not; İlaçları içme.
Biri benimle dalga mı geçiyor yoksa buradaki hastalardan birimi ?
Saçmalık...
Ertesi gün Akşam;
Akşam içeceğim ilaçlar gelmişti avucuma alıp avuç içimdeki ilaçlara baktım içmek için yeltendiğimde aklıma ilaçlarımın beni uyuttuğu geldi eğer gerçekleri öğrenmek istiyorsam bu ilaçları içmemem ve uyanık olmam gerekiyordu belki ilaçların etkisi geçerse az da olsa zamanla kendimden bir şeyler hatırlayabilirdim.
içmeyip cebimden çıkardığım peçete parçasının içine koydum.
1 ay sonra;
Artık tüm gün uyumayıp kendimi düşünmeye zorluyordum aklıma gelecek en ufak bir şey bile benim için mucizeydi. Aklımdaki düşünceler bir türlü netleşmiyordu artık bir gece daha uykusuz kalamayacak kadar yorgundum yastığıma başımı koyup uzandım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZOR MAFYA -2
Ficção AdolescenteZor Mafya 1, ikinci kitapla devam ediyor... Artık hiçbir şey eskisi gibi değil ve olmayacak. Bu hikaye artık bir yarabandı'nın değil birbirini iyileştirmiş iki aşık insanın hikayesi. Tüm sırlar ortaya saçılıp dökülüyor,anılar tozlanmış ve unutulmuş...
