en son 8 aralıkta görüşmüşüz. biraz özlem giderelim, sizi çok özledim.
kabul etmeliyim ki ben hatalıyım. araya uzunca bir süre sokarak fici riske attım. bir şeyleri kaybetmekten korkmuyordum açıkçası, sınav senemi heba etmek istemedim. anlayışla karşılayacağınızı umuyorum. bir şeyleri garanti altına almadan dönmek istemedim sadece.
hanginiz beddua etti bilmiyorum ama başım beladan eksik olmuyo. geri alsın her kimse bedduasını yoksa fena bozuşçaz😡🤬
bi de oruçlular okumasın bu bölümü ha
tam olarak smut yok da yakınlaşma var
lolo zouai - moi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aç şu telefonu."
Dilim ağzımın içini deşmek istercesine hoyrat, dudaklarım kemirilmekten kan pıhtılarına boğulmuşken tek yaptığım kulağıma dayalı olan telefonun bir an önce açılmasıydı. "Sikeceğim, nazlanacağın tuttu."
Pekâlâ. Bir açıklamayı hak ediyoruz, hepimiz. Saatler günleri, günler haftaları kovalarken biz Taehyung ile mayın tarlaları arasında birbirimizi biraz daha incitmiş, bolca kavga etmiş, öpüşmüş, rezil olmuş ve birbirimizi tüketmiştik.
Aramızdaki tuhaf şeylerin her zamankinden daha zor bir hâl aldığının bilincindeydim. Seneye kabul alınıp alınmayacağımızı bilmediğimiz bir üniversite için kendimizi yırtıp duruyorduk, Taehyung'un son zamanlarda basketbol bursuna ilgisi artmıştı ve ben de sicilimin tüm boktanlığına rağmen Güzel Sanatlar'a tutunacağıma dair saf bir inanç güdüyordum.
Onunla olan son tartışmamız, benim güvenimi un ufak etmesi ve daha nicesi. Kendisi söylemişti, bu hemen affedilecek bir şey olmasa bile ne onun ilk günahıydı ne benim. Annemin ölümünden sonra bazı şeylere daha dünyevi gözlerle bakabiliyordum, dolayısıyla Taehyung'u elimden geldiğince az süründürmüştüm.
