120 Gün ♦

✖ 4.Gün ✖

Günlük ,

Sana hiç 'sevgili' olarak hitab etmedim. Sanırım etmeyeceğim de ama bu gün bana bu kelimeyi hiç beklemediğim birisi söyledi...

Victor!

Garip olan şey benim onun hakkında hep siyah takılan bir tip olduğunu düşünmemdi. Çünkü bu gün el işi saatinde onunla sohbet etme fırsatını yakalamıştım. Bunu elde etmek için yarım saat boyunca başımı bir santim bile kaldırmadan çizdiğim şaheserden vazgeçmek zorunda kalmıştım. -Günlük, sana önerim eğer bunu yapacak olursan, lütfen özenerek çizdiğin bir çizimi kullanma. Bu sana en içten önerim. Yoksa çok üzülürsün. Emin ol.-

Resmimin üzerine sulu boya yapan Tim'in temizleme suyundan döktüm. Tim panik yaparak özür diledi fakat ben ona bunun benim hatam olduğunu söyleyerek becereksizce onu telkin etmeye çabaladım. Bu sırada Victor masadan kalkmıştı ve peçete almaya gitmişti.

Bir anda arkamda bir beden hissettim. Ve önüme uzanan iki adet, ince ve uzun parmaklı el uzandı. Victor peçeteyle işini hallederken bütün vücudum kilitlendi. Sonra yanımdaki tabureyi çekti, oturdu ve sıcak bir gülümsemeyle "Sevgili Ivy, sanırım sakarlık günü, ha?" dedi. İlk bir kaç saniye tepkisiz kaldım. Önümde bir parmak şıklatılıncaya kadar öyle kaldım.

"Ivy iyi misin?"

İyi mi? Oturduğum yerde kalp spazmı geçiriyordum. Dün herkes ile sohbet etmiştim, Victor hariç. Ve onunla uzun süre konuşamayacağımı sanıyordum. Öyle olmadı. Bir süre sonra onun samimiyetine alıştım ve onunla rahat rahat sohbet etmeye başladım. Onun ne kadar zamandır söz yazdığından benim yarım yamalak resim yeteneğimin nereden geldiği gibi şeyler konuştuk. Ona bir önceki gün söylediği sözü çok beğendiğimi söyledim. Bana gülümsedi ve "İlham perilerim biraz kaçıklardır. Sadece güzel bir şey görünce çalışırlar..." dedikten sonra göz kırptı.

-Ivy...