Günlük,
Bu gün el işi saatinden önce psikoloğumun beni görmek istediğini öğrendim. Kötü haber. Psikoloğum ailevi nedenlerle işten çıkmıştı ve bu onun son günüydü. Ona neredeyse her şeyimi anlatmıştım ve bunları baştan yapmak zor gelecekti.
Doktorum bir sorun olmadığını ve rahat olmamı söyledi. Çünkü yeni gelecek olan psikolog genç yaşına rağmen işinde çok başarılı biriydi. Ne olursa olsun bu üzücü bir durumdu çünkü onu benimsemiştim. Odasından çıkmadan önce ona son kez gülümsedim. Bana buruk bir gülümseme yolladı. Ve odasından çıktım.
Can sıkıntısı ile el işi dersini yaptığımız geniş salona gittim. Masada her zamanki kişiler oturuyorlardı ve sohbet ediyorlardı. Ne konuştuştuklarını sormadım ve sadece yerime oturup sustum. Koç psikoloğumun gittiğini biliyordu. Bu yüzden beni neşelendirmeye çalışıyordu. Ona sadece biraz hava almam gerektiğini söyledim ve bahçe kapısından çıkıp biraz ilerideki banklardan birine oturdum. Moralim yerine gelsin diye bir şarkı mırıldanmaya ihtiyacım vardı. Fakat aklıma bir türlü bir şarkı ismi gelmiyordu.
Geldiğim günden sonra bir daha çıtlarını çıkarmayan seslerim konuştu ve "Try..." dedi. "Pink-Try..."
Ben kendi kendime mırıldanırken soluma birisi oturunca o tarafa döndüm. Victor yanıma oturmuştu. Bozuntuya vermedim ve devam ettim. Rahatladığımı hissettiğim bir ara sustum ve "Olur arada bana böyle..." dedim.
Bana gülümseyerek "Üzülünce dudakların dümdüz oluyor. Bence her haliyle güzeller fakat yukarı kıvrıldıkları zaman daha güzeller." dedi. Sadece gülümseyebildim. Bir süre daha oturduktan sonra içeriye girdik ve gruba katıldık.
-Ivy...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
120 Gün ♦
Paranormal"Ben hasta değilim!" "Elbette değilsin sevgilim. Sadece bizden daha farklı ve zekisin. İşte bu yüzden bizden daha iyi duyuyorsun ya." ♦Tüm hakları saklıdır.♦ ♦Kopyalanamaz ve izinsiz alıntı yapılamaz.♦
