Günlük,
Ne anneme ne de babama ulaşabildim. Küçük üvey kız kardeşimin okuluna bile ulaşamadım! Delilik! Ailemizde bir tek ben yatılı okumuyordum.
Abim üniversiteyi başka şehirde okuduğu için yurtta kalıyordu. Ufak kardeşim de ayak altında fazla dolaşmasın diye yatılı okula gönderiliyordu. Çünkü ailem onu sadece iyi insan gibi görünmek için almışlardı. Tuhaf. Öyle değil mi?
Sanki bir petshop dan köpek alırmışsın gibi. İğrenç! PETSHOPLARA KARŞIYIM. HAYVANLARIN SATILMASINA KARŞIYIM. SONUNA KADAR SAHİPLENDİRMEYİ DESTEKLİYORUM. NOKTA.
Abim ve ben ona olabildiğince kardeşimizmiş gibi davranıyoruz fakat o bize kötü davranmak gibi bir saplantıya sahip. Onun eve getirilmesini sanki biz istemişiz gibi.
Eski eşyalarımı saklamayı severim. Retro ve vintaj şeyleri. Fakat artık tek bir eski eşyam dahi kalmadı. Ona verdiğim her şey bana paramparça olarak döndü. Kabul edilemez! Daha 13 yaşında ve tam bir sürtük gibi davranıyor. Onu sürekli uyarmaktan ve belalardan paçasını kurtarmaktan bıkınca kendi haline bıraktım ve yakalandığı ilk hatasında nasıl kapı dışarı edildiğine şahit oldum. Uyarmıştım.
Okula bedenini kapatmayacak bir elbise ve on sekiz yaşında motorcu bir çocukla giderse böyle şeyler olacağı barizdi. Sadece kızların olduğu yatılı bir okula yazdırılmıştı ve eve ayda bir kere geliyordu. Dediğim gibi uyarmıştım. Daha çok küçüktü.
Yine el işi saatine katılmadım. Ama deli gibi merak ettiğim bir şey var...
Acaba Victor bu gün hangi kusursuz cümleyi kurdu?
-Ivy...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
120 Gün ♦
Paranormal"Ben hasta değilim!" "Elbette değilsin sevgilim. Sadece bizden daha farklı ve zekisin. İşte bu yüzden bizden daha iyi duyuyorsun ya." ♦Tüm hakları saklıdır.♦ ♦Kopyalanamaz ve izinsiz alıntı yapılamaz.♦
