Günlük,
Moral seviyemin %0,01 olduğu bir gündeyiz. Sebebi ise Victor.
Bu gün doğru düzgün bir kahvaltı yaptıktan sonra el işi saatlerinin olduğu ortak salona gittiğimde orada yoktu. Her zaman ki ufak masaya oturduğumda gelir diye düşünüyordum. Fakat gelmedi.
Koç yanımıza geldiğinde ona Victor'un nerede olduğunu sordum. Bana gülümseyerek ailesinin yanına gittiğini söyledi. Ve konuyu değiştirerek günün kelimesini söyledi. Fakat hiç bir şey çizemedim çünkü canım sıkkındı. Herkes bir şeylerle ilgilenirken bende kahve almak için kahve makinesinin yanında olan Koç'un yanına gittim. İşlerin yolunda gidip gitmediğini sordu. İyi olmaya çalıştığımı söyledim ve Victor'un temelli gidip gitmediğini sordum.
Gitmemişti.
Bu onun ödülüydü. Son dört gündür önüne konan yemekleri az da olsa öncekinden daha fazla yiyordu. Bu güzel bir haberdi. Onun için çok sevindim. Cidden.
Şimdi ise önümde bir harita var. Aklımda da bir plan.
Baş rol ; Ivy...
Hikayemizin Adı ; Rehabilitasyon Hastanesinden Kaçış...
Amaç ; Abi Dave'in gerçekleri öğrenmesini engellemek.
Sebep ; ...
Sebep... Sebep abinizin gözünde bir deliye dönüşmemek.
-Ivy
ŞİMDİ OKUDUĞUN
120 Gün ♦
Paranormal"Ben hasta değilim!" "Elbette değilsin sevgilim. Sadece bizden daha farklı ve zekisin. İşte bu yüzden bizden daha iyi duyuyorsun ya." ♦Tüm hakları saklıdır.♦ ♦Kopyalanamaz ve izinsiz alıntı yapılamaz.♦
