Magic.

Hoofdstuk 24... Waterpolo

"Ja ze heeft een vriend." antwoord Jules voor me.

Ik loop naar Judas toe en duw hem zachtjes naar achter. We staan met onze ruggen naar Jules.

"Judas luister ik leg het later allemaal uit.

Beloofd. Je bent een hele goede vriend van me maar niet meer dan dat.

Heel erg bedankt dat ik een dak boven me hoofd had bij jou. En heel erg sorry voor deze verwarring." zeg ik hard genoeg zodat Jules me kan horen.

"Yuna, waarom zei je niet eerder dat je een vriend had?"

"Judas, alsjeblieft ik leg alles later uit.

Echt waar, maar er zijn dingen die ik nu even moet rechtzetten. Geef me nu een knuffel en doe me een plezier, ga alsjeblieft weg." zeg ik bot. "Sorry ik wilde niet zo ruw zijn het is gew..."

"Yuna het is goed. Ga maar. Ik begrijp het wel." zucht Judas. Thank god...

"Dankje Judas, echt waar." Ik geef Judas een knuffel en ik zie Judas wegvliegen.

..

Ik zit met m'n voeten in het water en Jules zit naast me.

"Waarom heb je niks gezegd."

"Ik wist niet wat ik moest doen.

Ik schaam me om dit soort dingen tegen je te zeggen. Ik bedoel, ik weet dat jij het jaloerse type bent. En ik wil je niet overstuur maken met dat ik bij een andere jongen slaap." Zeg ik.

"Volgende keer moet je me het gewoon zeggen, want dan kan ik je meenemen naar mijn wereld. In plaats van naar een of andere freak toe te gaan."

"Hij is geen freak. Hij is aardig en heel zorgzaam."

"Het is een freak. Hij wist niet eens dat je een vriend had. Hij is overduidelijk op zoek naar seks."

"Dat is niet waar! Dat zou Judas nooit doen! Judas is lief en helemaal niet zo." schreeuw ik.

"Je bent zo naïef. Zie je het dan echt niet? Hij doet aardig en lief tegen je om je in te palmen, maar eindstand; hij wil seks!" Schreeuwt hij nu ook en hij staat op.

"Jeez Jules! Weet je hoe lang ik Judas al ken? Je praat echt fucking bullshit!" Roep ik terwijl ik wild met m'n armen zwaai. "En ik ben niet naïef," voeg ik er rustig aan toe.

"Dan ken ik je dus beter dan jij jezelf." Hij staat op en loopt weg.

"Nee, Jules alsjeblieft... Loop niet van me weg," zeg ik met een zachte stem.

"Jules! Niet weg lopen," ik klink haast wanhopig.

Ik vlieg naar hem toe en pak hem bij zijn pols, het is alsof hij in één keer alle woede uit me slaat. Mijn hoofd wordt duizelig en ik heb zin om te gaan huilen.

"Jules?" Hij draait zijn hoofd en kijkt me recht aan. Zijn ogen staan boos en ik voel de eerste tranen over mijn wangen stromen. Hij negeert me en loop naar een roze boom, hij drukt zijn hoofd er tegen aan en zucht. ik ga op de grond zitten en de tranen beginnen harder te stromen.

"Yuna, stop met huilen," hij neemt een hap adem en blaast die weer uit. "Ik wil je niet zien huilen. Ik ben gewoon een beetje het jaloerse type, ik kan er niets aan doen oké?"

Ik hoor hem naar mij toe lopen, ik zie het niet want ik heb mijn handen voor mijn ogen geslagen.

Hij gaat voor me zitten en pakt mijn handen. "Ik ben gewoon bang."

Ik kijk in zijn bruine ogen. De ogen waar ik in verdwaald raakte vanaf de eerste keer dat ik ze zag.

"Bang voor wat?" Vraag ik hem. Hij zucht en lijkt naar woorden te zoeken.