Magic.

Hoofdstuk 15... Dag

Ik word wakker. Ik lig op een bed, een super mooi bed. Een bed dat ik nog nooit eerder heb gezien. Het bed van Yuna. Yuna heeft haar armen om m'n middel geslagen. Voorzichtig haal ik ze weg en sta ik op.
Ik kijk wat rond. Ze heeft veel mooie spullen, dure spullen, gouden spullen. Haar kamer is enorm, groter dan die van mij.
Als ik verder kijk zie ik dat het Raam openstaat.
En mijn zwarte shirt ligt over het kozijn. Wauw... Als ik het oppak ruik ik de geur van Yuna. Ik ga zitten in de raam opening en kijk naar buiten. Wat doe ik hier eigenlijk, ik mag niet eens zijn. Maar fuck het is hier mooi. Zoveel kleur en licht. Heel anders dan bij mij thuis. Achter me hoor ik wat gerommmel, en ik kijk om. Yuna in wakker.

YUNA POV*
Ik zie Jules zitten in de opening van mijn raam en hij staat op. Hij loopt naar me toe.
"Goedemorgen, schoonheid." zegt hij met een vieze grijs.
"Goedemorgen, freak." lach ik met een vreselijke kater.
"Nou waarom meteen zo hatelijk in de vroege morgen?" lacht hij.
"Omdat je eng doet." zeg ik.
Hij ploft naast me neer om mijn bed. En stilletjes pakt hij mijn hand in die van hem.
"Yuna, mag ik je wat vragen."
"Tuurlijk." zeg ik en sta op.
"Hoe kom ik hier en hoe kom ik terug naar huis?"
"Ik bracht je hier. We konden daar toch niet blijven liggen, in de kou?" zeg ik. Ik zit op de stoel voor m'n spiegel en borstel mijn haar.
"Nee. Maar wat als je vader ineens binnenloopt?" vraagt hij.
"Dat kan niet, de deur zit opslot"
"Oh oké" hij loopt naar me toe.
Ik ga recht op zitten. Jules blijft voor me staan en zegt: "je bent prachtig Yuna."
Ik bloos van zijn compliment en ik sta op.
Hij kust mijn voorhoofd en als ik weer ga zitten gaat hij eerst zitten en ik pas daarna waardoor ik op zijn schoot zit, hij kust mijn nek terwijl hij zijn vingers door de mijne vlecht.
"Wat nu?" Vraagt Jules na een tijdje.
"Eehm we kunnen over de markt gaan lopen ofzo" ik heb geen idee wat we anders kunnen doen.
Hij staat op van de stoel, en doet zijn shirt aan.
Ik sta nu ook op de grond en loop naar Jules toe. Ik sta voor hem, ik hoef niets te zeggen, want hij weet wat ik wil. Hij pakt mijn heupen vast en trekt me naar zich toe. Zijn lippen zijn zo zacht...
Mijn handen glijden langzaam naar de rand van zijn shirt, onze lippen nog steeds op elkaar. Ik probeer zijn shirt omhoog te trekken, maar hij houd me tegen.
"Wat doe je?" Zegt hij met een glimlachje. "Je kunt niet zo over straat Jules... niet in die kleren." hij kijkt omlaag en zegt: "Vind je ze niet leuk?" Een lacht ontsnapt mijn mond: "Tuurlijk vind ik ze wel leuk, maar de mensen in deze wereld zijn het gewoon niet gewend."
"Aah, oké." hij geeft mijn neus een kusje. Hij haalt zijn handen van mijn heupen en trekt zijn shirt uit, met maar 20 centimeter ruimte tussen onze lichamen.
"Ga jij je ook nog omkleden of ga je in je pyjama naar de markt?" Vraagt Jules, nog steeds shirtless, omg.
"Eehm eh, ja sorry, tuurlijk" mompel ik, ik slik moeizaam en loop langzaam achteruit zonder dat ik mijn ogen van hem afhaal.
"Ik ga even kleren halen... ik ben zo terug. En als ik het goed heb zijn mijn ouders nu aan het ontbijten dus die zullen je niet storen."
"Oké, tot zo."
Ik draai me snel om en ga naar de theater zaal.
Ik duw de grote deur open en doe hem weer zo zacht mogelijk dicht. Ik doe het licht aan en loop naar het podium toe.
Achter het enorme rode doek dat net niet het hele podium bedekt hangt een kleding rek. Ik zoek tussen de kleren en kies uiteindelijk een blauwe mantel met een blauwe pof broek met een goudkleurig randje aan de bovenkant. Ik zie bijpassende schoenen en ik schiet in de lach. Ze zijn waarschijnlijk een beetje te klein. Ze zijn licht blauw met gouden lijntjes en witten veters, met een dikke zool. Ik pak de schoenen van de grond.
Kut. Terwijl ik omhoog kwam stootte ik mijn hoofd tegen dat rek en liggen die klotekleren op de grond.
Ik blijf heel stil staan om te luisteren of iemand iets heeft gehoord. Gelukkig niet. Ik til het rek op en schuif er wat gevallen kleren onder, dan pak ik de kleren die ik voor Jules heb uitgezocht en ren ik zo hard ik kan terug naar de kamer.
Als ik aankom op de kamer zot Jules nogsteeds topless en nu ook ik een onderbroek op mijn bed. Oh-My-God.
"Wat is er?" vraagt hij.
"Ni...Nik...Niks." stotter ik, nogsteeds vol bewondering van zijn gespierde lijf.
"Weet je het zeker? Jij kijkt zo geschrokken." zegt hij bezorgt.
"Nee, echt niet. Het is alleen dat... Nou.. Ik heb een jongen nog nooit echt.. Eummh.. Zo gezien." zeg ik bloosend.
"Hoe gezien?" Vraagt hij.
"Zo... Zoals jij. Zo mooi enzo." lach ik.
Hij grinnikt, de schattigste grinnik die ik ooit bij een jongen heb gehoort.
"Ik heb ook nog nooit een meisje gezien, zo mooi al jij." zegt hij en hij laat de vlinders in mijn buik nog harder rond vliegen.
"Oh" ik weet niet wat ik moet zeggen.
Hij staat op en zegt: "Zijn ehm... zijn dat de kleren die ik draag?" Hij haalt zijn hand door zijn haar en ik geef hem zijn kleren.
"Ik hoop dat je ze past, er was niet veel in jou maat."

JULES POV
Ik kleed me om, de blauwe broek is lelijk, de schoenen zijn lelijk. Alles is lelijk. Oké... De mantel heeft wel wat cools ofzo.
"Ik ben klaar." zeg ik als ik de iets te kleine schoenen aan heb.
Zij heeft zichzelf ook omgekleed. Ze heeft een geel jurkje aan, ze draagt geen schoenen, zoals gewoonlijk, en ze heeft een paar kraal achtige armband dingen om haar perfecte pols.
"Sorry ik ben bijna klaar, ik hoef alleen nog... omg." Haar ogen staren naar mij, ze blijft een tijdje stil staan met open mond.
En dan schiet ze in de lach.
"Woow Jules je ziet er ehm... apart uit!"
"Jaja ga je nou maar klaar maken." zeg ik en ik ga op het bed zitten.
"Oké ik hoef alleen mijn haar nog te doen."
Ze begint met het vlechten van haar dikke golvende haar, dan draait ze het op haar hoofd en zet het vast met van die dingetjes die mijn moeder ook altijd gebruikte.
"I'm ready to go." Zegt ze als haar haar perfect in een vlecht-knot zit.