Magic.

Hoofdstuk 22... Apart

Ik eet mijn broodje snel op, door de plakkerige jam die Judas er op heeft gesmeerd lukt dat niet echt, maar ik doe mijn best. Ik wil hier weg. Ik wil gewoon even alleen zijn, en geen awkward conversaties hoeven te beginnen. Steeds wanneer ik wat vraag, geeft Judas met een kort en sloom antwoord antwoord. En steeds wanneer ik naar hem kijk, kijkt hij weg.

Het hindert me, hij is leuk en aardig, maar nu is hij gewoon... Stom.

"Ehm... Ik eh... Ik ga zo weer Judas," zeg ik wanneer er weer een tijdje stilte valt. "Oh... Moet ik je ergens heen brengen ofzoiets? Of heb je nog eten nodig?" Vraagt hij, zijn blik is somber. "Nou..." ik heb eigenlijk geen idee waar ik heen ga. Of überhaupt heen kán gaan.

"Ik heb eigenlijk geen idee waar ik heen ga," zeg ik, ik geef hem een zwak glimlachje. "Dan... Blijf hier," zegt hij. Zijn stem is harder dan dat ik hem de afgelopen uren heb gehoord.

"Ja maar, luister ik kan niet blijven," zeg ik geschokt door de boze blik die hij krijgt. "Hoezo niet?" Vraagt hij nog steeds boos.

"Ik... Nou ja, ik weet het eigenlijk niet," zeg ik schouder op halend. Hij heeft gelijk, hij bied me onderdak aan en ik schud het gewoon af. Waarom kan ik hier eigenlijk niet blijven?

Hij lijkt naar woorden te zoeken, dan doet hij zijn mond open om iets te zeggen, maar ik onderbreek hem, want aan zijn boze blik te zien was het waarschijnlijk niets goeds.

"Ik blijf wel hier," zeg ik vastberaden.

De boze blik verdwijnt gelijke en er komt een blije en verraste blik voor in de plaats. "Echt waar?" Lacht hij, zijn kuiltje wordt weer zichtbaar.

Ik giechel door zijn blije blik.

"Echt waar," stel ik hem gerust.

Hij loopt met gespreide armen naar me toen en geeft me een warme knuffel. Hij lacht, en al kan ik zijn hoofd niet zien omdat hij me tegen zijn borst aan drukt, kan ik gewoon de kuiltjes in zijn gezicht zien.

"Dankje Yuna," zegt hij tegen mijn haar aan.

JULES POV*

Ik loop de trap af, ik ben lichtelijk geïrriteerd. M'n zusje die me- op een nog al aparte manier- wakker maakt terwijl ik slaap nodig heb, is niet fijn. Ik kon al niet goed slapen en ik zie er uit als een levende zombie.

Ik loop door de gang, er staat een grote spiegel, waar ik mezelf van top tot geen kan zien. Ik stop even om mezelf goed te bekijken.

Wel een gespierde zombie.

Ik grijns om mijn gedachte en loop door naar de woonkamer. "Morguh," bromt mijn vader, hij heeft een kop zwarte koffie in zijn hand en leest de krant van gister. "Goeiemorgen, pap," zeg ik nog steeds mat een domme grijns op mijn gezicht.

Ik loop de keuken in en maak een broodje met pindakaas. Ik ga met mijn broodje op de bank zitten. "Waar zijn Zoë en mam?" Vraag ik mijn vader. Hij kijkt op van zijn krant en zegt: "Die zijn naar oma," "oké, is het goed als ik zo ga?" "Tuurlijk, wel voor 8 uur thuis, je moet morgen weer naar school," zegt mijn vader met opgetrokken wenkbrauwen. "Jaja," mompel ik met volle mond.

Als ik m'n broodje op heb loop ik weer naar boven en ik pak m'n telefoon.

Dit weekend was geweldig. Maar toch had het ook een duister randje, ik heb namelijk nog niemand van de groep gesproken en ik ben benieuwd hoe het is afgelopen. Feline zal vast aan het janken zijn en Kay vind zichzelf natuurlijk een dickhead.

Dat is hij namelijk ook.

Ik plof neer op mijn bed. Ik kan nu twee dingen doen: ik kan naar Yuna gaan en geen huiswerk maken.
Of ik kan nu mijn huiswerk af maken en helemaal niets doen.