Magic.

Hoofdstuk 4... waarheid

Feline en Kay rennen terug naar de fiets, om Jules op te halen zodat ze aan hem kunnen vertellen wat ze zojuist hebben gezien...

Als ze aankomen bij het huis gooien ze de fiets neer, en rennen naar de deur en bellen gehaast aan. Jules zijn moeder doet de deur open voor de twee. ''Jules is op zijn kamer, maar hij heeft een pest humeur dus pas op...'' zegt ze. ''Oh, we denken wel te weten waar dat door komt.'' zegt Feline en ze kijkt Kay aan. ''Oh, ga dan maar snel.'' zegt ze. Kay klopt op de deur maar er komt geen antwoord. Feline gooit de deur sierlijk open, Jules ligt op zijn bed. Met zijn oordopjes in zijn Ipod zit hij mee te zingen en Feline grinnikt. Kay loopt op hem af en schud uit zijn trans met het liedje. 

''Jules, je had gelijk al die tijd al'' zegt Feline. ''Wat? Wat bedoelen jullie?'' vraagt Jules. ''Over dat hele portaal gedoe, we hebben ze gezien, elfen!'' zegt Kay. ''Jullie zeggen dit waarschijnlijk gewoon om me iets op te vrolijke, of niet soms?'' zegt hij geiriteert. En hij stopt zijn oordopjes terug in zijn oren. Maar Kay trekt ze eruit en gaat verder. ''Nee Jules, echt waar dit liegen we echt niet! Ze hadden grote vleugels, maar eentje juist niet want die was heel klein enzo.'' vlug legt hij uit wat ze allemaal hebben gezien. Maar Jules fronst en maakt een gebaar naar de deur en zonder iets te zeggen lopen Kay en Feline weg. ''Jezus, waarom gelooft hij ons nou niet...'' zucht Feline. ''Weet ik niet... Hem overtuigen word lastig en ik denk dat het voorlopig niet gaat lukken...'' zegt Kay. Feline en Kay lopen de trappen af en zeggen zijn moeder gedag en vertrekken. 

Kay pakt zijn fiets op en ze lopen de straat door. ''Ummh, Kay mijn fiets staat nog bij school en het fietsen hok is nu dicht... Hoe kom ik morgen naar school?'' vraagt Feline. ''Oh ja! Shit... Ik kan je, als je dat natuurlijk wilt, morgen ophalen... Maar alleen als je dat wilt natuurlijk...'' zegt Kay en hij wrijft in zijn nek terwijl hij bloost. ''Oh! Dat had ik nog niet als een optie gezien maar, ja, dat is wel goed denk ik...'' zegt Feline nu ook blozend. ''Ja oke, zal ik half 7 je ophalen?'' vraagt Kay. ''Ummh... Ja dat is prima!'' zegt Feline enthosiaster dan dat ze bedoelde. Kay stapt op zijn fiets en Feline springt achterop en hij fiets haar naar haar huis...

Jules ligt nogsteeds op zijn bed, en hij zit keihard mee te zingen met een liedje van Guns N' Roses... Jules denkt na...Wat als ze nou wel gelijk hebben en ze er echt waren? Dan is dit mijn kans! Nee Jules ze waren er niet en zullen er ook nooit zijn... maakt hij zichtzlef wijs... Misschien hebben zij mijn medaillion gevonden! Fuck Jules, bullshit... denkt hij weer... Maar wat als? Jules zijn nieuwsgierigheid neemt zijn gedachten over... Jules staat op en pakt zijn leger kleurige tas, zet zijn bordeau rode muts op, en loopt naar beneden... Zijn rugzak hangt over één schouder en hij pakt zijn Vans uit de gang. Hij loopt door naar de woonkamer en pakt zijn créme kleurige jas van de stoel- die hij een uur eerder er over heen had gegooit. ''Jules? Waar ga heen?'' vraagt zijn broetje terwijl hij zijn ogen nogsteeds op zijn videogame heeft gericht. ''Ergens Jeff... Ergens waar ik hoor te zijn...'' zegt hij en hij geeft zijn broetje een aai over zijn bol. ''Diep...'' zegt zijn broertje en Jules grinnikt. ''Jules waar ga je heen? We gaan zo eten?'' vraagt zijn moeder. ''Ergens mam.'' en hij geeft haar een zoen op haar wang. ''Wat?'' zegt zijn moeder van schrik na zijn-zoen-actie. Jules doet zijn jas aan en loopt de deur uit, pakt zijn fiets en gaat richting het Sparkel Woud. 

Yuna en Isari zitten nogsteeds op de schommel bank. ''Dat kan Judas niet maken! Als hij niet een keer ze bek gaat houden sla ik em dicht!'' zegt Isari, en hij balt zijn vuisten. ''Nee, Isari dat is niet nodig... Ik was meer geschrokken dan dat het zo heel erg was... Want ik heb nog nooit zo'n intense aandacht gehad, en zeker niet tegen mijn zin in...'' zegt Yuna en ze zucht diep. ''Alsnog! Wat als je hem tegen komt en hij doet het weer?'' schreeuwt Isari. ''Dat doet hij niet.'' zegt ze. FLITS!! Yuna knijpt haar ogen dicht. ''Wat is er?'' vraagt Isari bezorgt. ''Oh, niks ik dacht dat ik wat zag bij het Sparkel Woud... Het is van niets...'' zegt Yuna en staat op. ''Het was fijn dat ik bij jou mijn hart kon luchten'' zegt Yuna en ze vliegt de tuin uit richting het Sparkel Woud. Ze merkt op dat het al bijna donker is. 

– 5 MINUTEN EERDER –

Jules gooit zijn fiets neer en staat voor het portaal ''Dit is je kans Jules.'' fluisterd een stem in zijn hoofd. Jules pakt zijn puntige strechter tussen zijn vingers en zucht diep. Hij stapt door het portaal, en FLITS!! 2 seconde is het wit voor zijn ogen maar na die korte seconde ziet hij wat voor wereld hij beland is. ''What the fuck...'' fluisterd in zichelf. Hij loopt door en komt aan bij een riviertje... Hier en daar zijn wat bomen paars en geel, en sommige stukken van het gras lopen over van groen naar licht geel. 

– 5 MINUTEN LATER –

Yuna komt bij de ingang van het woud en kijkt nogal bang om zich heen. Ze vliegt door de bomen en daalt naar 300 meter gevlogen te hebben rustig tot de grond. Ze komt aan bij hetzelfde riviertje waar Jules loopt, alleen dan aan de andere kant. Yuna denkt iets te horen maar het is maar een bosvogel. ''Shit!'' hoort Yuna iemand zeggen. Yuna schrikt en ze verstopt zich achter een boom, en kijkt de hoek om. 

Jules is op een bloem gaan staan en het moment dat Yuna doorheeft dat dat de reden is waarom hij 'shit' zij, komt Yuna achter de boom vandaan. ''What the fuck?!'' schreeuwt Yuna. ''Wat denk jij? Dat je naar onze wereld kan komen en fucking onze bloemen kapot mag komen maken?'' schreeuwt Yuna. ''What the...?'' Jules schrikt en stapt achteruit. '''Nou? Geef antwoord!'' schreeuwt ze nog harder. ''Nee, ik...ik... ehh...'' stotterd Jules. ''Waarom doe je het dan?'' vraagt Yuna iets kalmer. ''Het...eeh... ging niet expres...'' zegt Jules en hij neemt weer een stap naar voren. Yuna merkt dat hij zich niet meer onderdanig voelt en dat irriteert. ''Oh...'' is het enige dat Yuna uit kan brengen... Yuna neemt een stap naar het riviertje. ''Wat doe je eigenlijk hier'' vraagt ze terwijl ze een beetje water opdrinkt. ''Hetzefde wat een van jullie vandaag bij ons kwam doen...'' zegt Jules. Yuna's ogen worden groot. Er vormt een klein lief glimlachje op zijn gezicht en Yuna ziet dat. Ze kan het niet laten om ook te glimlachen. ''Dat was jij? Of niet?'' vraagt hij nogsteeds met een supe cute glimlachje. ''Misschien...'' zegt ze en ze kijkt weg. ''Ik weet genoeg.'' zegt Jules. En ze barsten in lachen uit. 

''Wat deed je daar eigenlijk?'' vraagt Jules en ze lopen langzaam door. ''Hetzelfde wat jij hier doet.'' zegt Yuna en ze steekt haar tong uit. En hij lacht weer. ''Serieus...'' zegt hij. ''Weet ik veel... Gewoon kijken wat daar is...'' zegt ze. ''Oh... Nou dat is dus wat ik ook hier doe.'' zegt Jules en hij lacht. Ze lopen door in stilte, maar Jules kan het niet laten om naar Yuna te blijven kijken. ''Wat is er?'' vraagt Yuna. Ze merkt het. ''Wat? Oh niks...'' zegt hij en hij kijkt weg. Het is nu echt donker en Yuna weet dat als ze zo laat nog niet thuis is ze problemen krijgt. ''Ik moet gaan, het word al donker snap je..''  zegt ze. Yuna wil bijna weg vligen maar ze voelt een grote mannehand om haar arm. ''Wat?'' vraagt ze lief. ''Wat is je naam?'' vraagt hij, en hij knipoogt. Yuna kijkt weg. ''Yuna.'' zegt ze, en ze vliegt weg. ''Jules!'' schreeuwt hij haar achterna.