Magic.

Hoofdstuk 9... Ruzie

Het is nu 4 dagen gelden sinds ik en Jules zijn verbroken.

Dag 1 was het ergste. Ik heb die dag alleen maar gehuild en geschreeuwd naar iedereen die mij in de weg stond.

Dag 2 ging al wat beter. Die dag bleef onze kus door mijn hoofd spelen als een film zonder pauze.

Dag 3 brak ik weer. Ik liep naar mijn kastje en ik schoof het op zijn plek. Het T-shirt van Jules lag daar nog. Ik huilde en huilde en huilde de rest van de dag.

Dag 4 is vandaag. Ik weet nog niet wat me te wachten staat maar ik haat het nu al.

Ik zit in de keuken te praten met een dienstmeid als mijn moeder ook de keuken in gevlogen komt.

"Yuna kan je wat voor me doen?" vraagt ze.

"Ja, maar het ligt eraan wat." zucht ik.

"Even naar Idan gaan en een brief naar de Familie Pēta brengen?" glimlacht ze nerveus.

"Nee." zeg ik droogjes.

De kans dat ik Isari dan tegen kom is té groot.

"Alsjeblieft? Het is vrij belangrijk en het moet echt geleverd worden. Kan je dit alsjeblieft voor mij doen?" vraagt ze. Ik weet dat ze zichzelf benadrukt omdat ik een niet-normale ruzie met mijn vader heb en ze wil dat ik het alleen voor haar doe en voor niemand anders.

"Ugh, is goed. Ik moet toch nog naar Amiro in Golden Bridge dus dan vlieg ik wel even langs Idan..." zucht ik en sta op van de keuken tafel.

"Fijn daar ben ik echt heel blij mee." zegt ze.

In een paar enkele minuten kom ik aan bij Idan en ik klop op de grote poort deuren van hun kasteel.

"Yuna?! Kind wat ben je groot geworden. Wat ben je toch een mooie jonge vrouw aan het worden, je hebt dat 100% zeker van je moeder!" zegt ze en ze port me in mijn zij.

"Dankje. Hier is de brief die ik moest afleveren." lach ik en ik geef haar de brief.

"Dankje schat. Kom anders even binnen dan maak ik wat thee." zegt ze maar ik heb geen zin in in thee of het geleuter van mevrouw Pēta.

"Nee, ik moet snel door naar Golden Bridge. Maar toch bedankt." zeg ik beleefd.

"Oh... Nou doe de groeten aan je ouders, en dan zie ik je volgende week maar weer." zegt ze. Volgende week?

"Wacht, wat bedoelde u met volgende week?" vraag ik.

"De... De bruiloft? Dat weet je toch wel?" zegt ze. De bruiloft? Welke bruiloft?

"Wat? Welke bruiloft?" vraag ik nerveus.

"De bruiloft van mijn zoon. En van zijn geliefde." zegt ze en ik ben opgelucht dat ze niet- net zoals je in al die films ziet, mij bedoelde en dat er achter mijn rug om een bruiloft van gepland met als mij, de bruid...

"Gefeliciteerd." zeg ik en ik geef haar drie kussen, en vlieg weg.

Ik vlieg over de Idaanse bazaar en mijn oog stuit op Isari. Als ik bijna in paniek begin te raken, voel ik een druppel op mijn arm. Regen. Ik daal tot de grond en kom bijna zeik nat ik de menigte. Blijkbaar merkt Isari mij op en ik word gek als hij zich volledig richt op mij.

"Yuna!" schreeuwt hij. Maar ik regeer niet. Zijn wonden zijn nog goed te zien en zijn kaak is paars en blauw aangekleurd.

"Yuna! Wacht nou even." Zegt hij en ik loop harder door de menigte. Ik ren een steegje in waarvan ik niet weet waar het naar toe leid. Het regent, ik ben nat, het is koud, ik wil naar huis, en verdomme Isari zit achter me aan. Erger dan dit? Never.

"Yuna. Luister nou even. Dit is nooit de bedoeling geweest." zegt hij en hij weet mijn pols te grijpen en ik draai me om.

"Nee, Isari. Ik luister niet. Je probeert jezelf hier alleen maar uit te praten. En weetje? Het gaat je niet lukken. Dat ik Jules niet meer mag zien is jou schuld. Als jij je er niet mee bemoeit had was er niks aan de hand geweest." zeg ik en hij laat me los.

"Je kent hem niet eens! Weet jij zijn lievelings eten? Nee! Weet jij zijn favoriete kleur? Nee! Yuna luister nou, je kent hem niet. Waarom boeit het je zoveel. Laat het gewoon." zegt hij en ik ben verbaasd.

"Nee. Weet jij eigenlijk wel waar deze hele fucking ruzie om gaat? Om jij die mij veraad! Omdat mijn beste vriend mijn enige hoop op een ontvluchting van deze verdomme wereld ontneemt. Dit is allemaal jou schuld dat ik dagen lang heb gehuild!" schreeuw ik.

"Ik wist toch ook niet dat je vader het zo serieus had kunnen nemen? Yuna denk je dat ik dit met opzet gedaan heb? Ik probeerde je alleen maar te beschermen, wie weet wat die mens met je had kunnen doen als ik daar niet was geweest. Luister dan, ik probeer je te beschermen en het enige wat jij doet is er tegen in gaan." zegt hij en ik kan het niet meer horen.

"Laat me met rust. Ik hoef jou nooit, nooit, nooit meer te zien! En als jij nog één keer in mijn buurt komt dan zorg ik persoonlijk dat jij verbannen word uit deze werled." zeg ik en ik loop op hem af, hij loopt naar achter duidelijk bang van mijn woorden.