In Richer & In Poorer (COMPLETED)

Chapter 20

Nagising ako at halos hapon na. Tumayo ako at nakita ko silang lahat na naliligo na sa dagat.

Masakit parin ang ulo ko pero hindi na masyado gaya kanina. My memory is back and i remember everything. I remember everything including the girl i love.

Wala akong balak na sabihin sa kanila ,even mom and dad, wala akong planong sabihin sa kanila na bumalik na ang alala ko. Hahanapin kong mag isa si joy.

Tumayo ako at pumuntang kwarto namin ni Luis. Nagpalit ako ng damit at bumaba ulit para maligo sa dagat.

"Son! Are you okay na?" Tanong ni daddy nang umahon siya sa dagat.

Umupo muna ako sa buhangin at tumingin kay daddy.

"Yes dad. Im okay." Sagot ko at ginawaran siya ng pilit na ngiti.

Tumango naman siya at patuloy na naglakad. Umahon at lumapit naman sakin si Francesca at umupo sa tabi ko.

"What?"tanong ko.

"Nothing, im just wondering if you already like me." Sagot niya habang ang tingin ay nasa Harap.

"Yes. I like you" i smiled at her.

Napalingon siya sakin at gulat na gulat.

"What? Do you like me?"kunot noo niyang tanong

"Yes" kalmado kong sabi."as a friend" dugtong ko. Bumuga siya ng malalim na hininga. Para siyang nabunutan ng tinik sa sinabi ko.

"Bakit parang masaya ka na sinabi ko sayong gusto kita bilang kaibigan?." Takang tanong ko.

"You wanna know some secrets?"tanong niya. Naguluhan naman ako eh pumayag naman sa huli.

"Sure, what kind of secret?" Tanong ko.

"Actually, you look very handsome, parang lahat nga ng babae eh mabibihag mo agad. You have a perfect nose, eyes, lips parang halos lahat nga ay nasa sayo na. But i want to tell you na i dont like you" Saad niya.

"What do you mean? You don't like me as a friend? Wow ha! Ikaw pang mayganang mag refused" natatawa kong sagot. Aba! Pasalamat siya gusto ko siya bilang kaibaigan.

"No! I mean... i mean as a lover. Hindi kita gusto as a lover. I like you as a friend"

"Yun naman pala eh , bakit? May gusto ka nabang iba?" Tukso ko sa kanya.

"Wala kana dun, you've crossed the line" sagot niya at tinarayan ako.

Kaunting katahimikan ang namutawi sa paligid namin. Tanging Ingay lang ng hampas ng dagat ang naririnig namin.

"Francesca! You also want to know a secret?" Biglang tanong ko na ang tingin ay nasa dagat. Napalingon siya akin na naka kunot ang noon.

"Secret? You also has a secret?" Gulat niyang tanong. "Wow! Akala ko napana honest mong tao!" Natatawa niyang dagdag.

"Actually, its not supposed to be a secret. Kanina ko lang din nalaman kaya ayaw ko muna ipagsabi sa iba ang nalaman ko." Diretso parin ang tingin sa harapan.

"Okay, it means na pinagkakatuwalaan mo ako, right?" Tanong niya.

"You already tell the piece of your secrets, kaya dapat may sabihin din ako para patas tayo"

"Okay, i promise na hindi ko ipagsasabi ,basta , basta promise mo na huwag mo ring sabihin specially kay daddy"

"Sure, i won't tell anyone about your secret" i smiled at her.

"So? What is your secret?" Tanong niya.

"Alam mo naman diba na nagka Amnesia ako?" Tumango siya. "My memory is back, i remember everything" nagulat siya at napatakip sa pa sa bibig niya.

"You're joking right? How could be..."

"Its because of you Francesca, you hit my head with the ball of the volleyball, malakas ang impact nun nung tumama sa ulo ko. And i think that is the reason why my memory is back" mahaba kong sabi.

Hindi siya nakapagsalita at nanatiling nakatingin sa akin.

"Actually there is a girl in my past na pinangakuan kong papakasalan siya, i don't know kung nasan na siya ngayon, but i promise to myself na hahanapin ko siya at tutuparin ang pinangako ko sa kanya" dagdag ko pa.

"What about your dad? Pano kung malaman niya na tinatago mo na bumalik na ang memorya mo?" Tanong niya.

"He wouldn't find out kung hindi mo sasabihin" pinangliitan ko siya ng mata.

"Hey! Hindi ko sasabihin no! Maka tingin naman to parang papatayin mo naman ako" umatras siya ng kaunti.

"I know na hindi mo sasabihin. Im just joking." Tumawa ako at natawa naman siya. "Do you know that girl right?" Turo ko kay martha. "Bestfriend siya ng babaeng pinangakuan ko" dagdag ko.

"You mean, bestfriend ni Martha ang papakasalan mo?" Tanong niya. Gulat na gulat. Tumango naman ako.

"Actually magka-klase kaming apat nila martha, luis, at nung papakasalan ko nung Elementary pa kami." Tumango naman siya sa sinabi ko.

"By the way, what is the name of that girl?" Seryoso niyang tanong.

"It's Clarrise Joy pintuan" nakangisi kong sagot. Ang sarap sabihin muli ng pangalang yun.

"Clarrise Joy Pintuan?" Tanong niya.

"Yes"

"Wait! I think i heard that name"

"Really? Saan?" Taranta kong tanong.

"I don't know kung saan, pero.... pero pamilyar ang pangalang yan." Sagot niya.

"Remember it please" utos ko. Inaalala niya at seryoso siyang nakayuko at inalala kung saan niya narinig ang pangalang iyon.

"Right! Siya nga yun!" Nagulat ako dahil bigla siyang napalakpak.

"Naalala mona?" Tanong ko

"Yes! Siya yung binigyan ni daddy ng Scholarship" sabi niya sakin

"Scholarship? You mean na kayo ang nagsustento sa pag-aaral niya?"

"Yes, actually kasi, nagpapatake si daddy kung sino ang mag-aaply ng Scholarship and luckily ay nakapasar si Clarisse" she smiled at me.

"Really?" Hindi ako makapaniwala.

"Really." Ulit niya sa sinabi ko pero statement na.

"It means na alam mo kung nasan siya ngayon?" Tanong ko sa kanya.

"Yun lang, hindi ko alam kung nasan na siya ngayon, kasi nung naka graduate siya ay hindi namin alam kung san na siya pumunta eh" sagot niya.

"Ganun ba? But, can you tell me right away if ever you had a news or malaman o makita mo siya?"

"Sure , no problem, i will ask daddy nadin kung alam ba niya kung nasan na si Clarisse ngayon. I think naman kilala pa niya yun" saad niya.

"Thanks in advance Francesca" pagpapasalamat niya.

"Its my pleasure to help. Friends right?" Tanong niya sabay lahad ng kamay niya to make a shakehands.

"Friends" i smiled at her at nakipag kamay rin.

"Luis! Francesca! Dinner is ready!" Sigaw ni mommy mula sa tent.

"Hala! Gabi na pala! Napahaba ata usapan natin" natatawang sabi ni Francesca.

"Oo nga eh. Hindi ko napansin na gabi na pala" sabi ko tumayo na. Tinulungan ko namang tumayo si Francesca.

"Oyyyyy!!! Nakakamabutihan na sila" tukso ni mommy samin ni francesca nang makalapit na kami sa tent.

Hindi ko nalang siya pinansin at binaling ang atensyon sa pwesto nila Martha at Luis. Parang ang lungkot ng mga mata nila at makikita mo na parang nanghihinayan sila.

Don't worry martha and Luis, hinding-hindi ko kayo bibiguin. Tutuparin ko ang pangako pag nakita ko na si Joy. I will marry her and i will sacrifice all that i have just to fullfill the promise that i made.

See you in the next chapter!!