In Richer & In Poorer (COMPLETED)

Chapter 8

Months passed at mas lalong hinigpitan ni daddy ang pagbabawal sakin na lumabas at makipagkita kay joy.

Month of june na at magbubukas nanaman ang klase. Tomorrow is my birthday. Its my 9th birthday. Hindi parin umuuwi si mommy. I miss her very much. Mas gusto ko pang si mommy ang kasama ko kaysa kay daddy.

Kinsabukasan ay nagising ako ng maaga. Today is my birthday. Bumaba ako at nakita kong busy sila manang at ang iba pang kasambahay sa kusina.

"Happy birthday julius!"bati sakin ni manang auring.

"Thank you po manang, Nasan po si dadddy?" Tanong ko

"Umalis ang daddy mo, may bibilhin lang daw siya"

"Sige po. Akyat muna ako sa taas" paalam ko kay manang.

Humiga ako sa kama at nag-iisip. Birthday ko ngayon but i feel its not my day. Hindi ako nakakaramdam ng saya.

Halo hindi na kami nagkikita at nag-uusap ni joy , and also mommy is not yet coming back.

Hindi na ako gano nakakalabas dahil pinapagalitan ako ni daddy. Pati nga si manang auring nadadamay dahil sakin.

Habang nakahiga at nagmuni-muni, hindi ko namalayan na nakatulog pala ulit ako.

"Julius gising na! Nandyan na mga bisita mo" May narinig akong boses na parang ginigising ako. Hindi ko ito pinansin at nanatiling tulog.

"Julius! Gising na" Ulit naman ng isang boses pero sa oras nato ay niyuyog-yug na niya ako.

Dumilat ako at nakita ko na si manang pala ang gumigising sakin. Tumingin ako sa orasan at alas 3 na ng hapon.

"Alas tres napo manang?" Gulat kong tanong.

"Oo" natatawa niyang sagot. "kanina pa kita ginigising pero ayaw mong gumising. Kaya pinabayaan nalang muna kitang matulog. Sabi din ng daddy mo na huwag muna kitang gisingin para hindi ka daw kaagad antukin mamaya." She added

"Ano pong bisita ang sinasabi niyo kanina manang?" I curiously ask.

"Yung bisita mo! Diba birthday mo ngayon? Nandyan nga yung mga kaklase mo eh"

"Talaga po?"

Tumango si manang at tumayo naman agad ako para maligo at makapaghanda.

Ilang sandali pa ay nakapagbihis na ako at pinuntahan ulit ako ni manang sa kwarto upang samahang pumunta sa garden namin.

Pagkarating ko sa garden ay halos puno ng mga tao , maraming mga lamesa at upuang nakahilera and there's a big cake infront.

"Anak buti gising kana" salubong ni dad sakin.

"Thank you po for this celebration" yumakap ako kay daddy.

"Your always welcome anak. I think you should welcome your classmates! They are here! Look over there!" Turo ni daddy sa bandang may pool.

Nandun ang mga classmates ko kasama ang kani-kanilang parents.

Lumapit ako sa kanila at binati naman nila ako. Actually meron din silang binigay na gift sa akin pero hindi ko muna binuksan. Baka mamaya o bukas na.

Pabalik na sana ako sa banda nila daddy ng biglang may umakbay sakin. Sa gulat ko ay naitulak ko siya.

"Luis!" Sigaw ko nang napagtantong si luis ang umakbay sakin nang lumingon ako.

"Oucchhhh! It hurts! I think my butt's gonna break!" Atungol niya habang nasa lupa at nakahawak pa sa pwetan niya.

Dali-dali ko naman siyang tinulangang tumayo.

"Im so sorry luis! I didin't know na ikaw pala yung umakbay sakin. Ikaw kasi eh! Parati ka nalang nang-gugulat."

"Palakas ng palakas ang pagkakatulak mo sa akin ha"

"Im really sorry"

"Okay lang. Wala pa namang nakitang bali ang doctor sa pwetan ko" He smiled. "Happy Birhday!" Sabay abot niya ng kanyang regalo.

"Thank you" then i smiled.

"Your welcome." Sagot niya

"Ikaw lang? Asan si martha at si joy?" Tanong ko ng napansing wala siyang kasama.

"Actually im with my parents. I don't know kung dadating si joy. Pero I think martha will come later"

"Ahh.. is that so?" Tanong ko

Tumango naman siya.

"Excuse me lang. I will go inside lang muna. Enjoy ka lang." Paalam ko kay luis.

"Okay! Happy birthday again." Bati ulit niya.

Tumango nalang ako at tumalikod na. Ang saya ko kanina ay parang unti-unting nawala dahil sa nalaman ko na hindi dadating o makakapunta si joy.

I went in the kitchen to drink some water and sat in the chair that is located also in the kitchen.

"Ano nangyari sa birthday boy? Bakit ka nandito?" Sumulpot si manang mula sa likuran."julius, anong nangyari sa iyo? Bakit nakabusangot ka dyan?" Tanong ni manang.

"Manang, can we go to joy's house?" Tanong ko.

"Bakit? Hindi ba pupunta si joy dito?"

"Luis said na hindi daw"

"Pano bayan."

"Manang please? Kahit ito nalang po ang birthday gift niyo po sakin. Please manang."

"O sya sige! Pero sandali lang tayo dun ha! Baka mapagalitan nanaman tayo ng daddy mo gaya ng dati."

"Yes manang i promise po!"masigla kong sagot.

Tumayo kami at Tumungo sa likod ng bahay. Dun kami dadaan para hindi kami makita ni daddy. I think dad is also busy talking with his business partners kaya imposibleng mapansin niya kami.

Nasa labas na kami ng gate at dumiretso sa bahay nila joy.

"Tao po!" Pagkatok ni manang mula sa labas. Alas 7 palang ng gabi kaya inposibleng natulog na sila.

Bumukas ang pintuan at iniluwa nito si nanay beth.

"Manang auring! Julius! Anong ginagawa niyo dito?" Gulat na tanong ni nanay beth.

"Eh ito kasing si julius eh gustong makita si joy" sagot ni manang auring.

"Ahhh ganun bah? Naku! Wala si joy dito! Nandun sa bahay ng tita niya , kinuha siya kaninang umaga lang."

"Ganun bah? Kailan ang balik nun?"

"Hindi ko pa alam eh. Ang alam ko lang eh dun muna siya patitirahin ng tiyahin niya. Baka nga dun pa yun paaralin eh. Wala naman akong magagawa dahil wala naman akong trabaho. Mas mabuti nga na dun muna siya habang nag-aaral ng saganun eh may susuporta sa kanya." Sagot ni nanay beth.

Parang gumuho ang mundo ko sa narinig ko. Wala kaming nagawa kaya umuwi nalang kami ni manang at dun ulit dumaan sa dinaanan namin nung lumabas kami ng bahay, para narin hindi malaman ni daddy na lumabas kami.

Pagkapasok ay dumiretso na agad ako sa kwarto ko. Hindi parin ako makapaniwala sa sinabi ni nanay beth kanina. "Baka nga dun pa yun paaralin eh" paulit-ulit na tumatakbo sa isipan ko ang katagang iyon.

Hindi pwede! Hindi pwedeng dun si joy mag-aral! We made a promise na hindi kami maghihiwalay at mananatiling magkasama kahit kaibigan lang muna.

Pero naisip ko na hindi ko naman hawak ang utak ni joy para ako ang magdesisiyon. Nasa kanya ang desisyon kung papayag ba siya na dun mag-aral o hindi.

Pero pano kung wala na siyang pagpipilian? Pano kung papayag siya na dun nalang mag-aral sa lugar ng tita niya?

Tumulo ang luha ko habang nakahiga dahil sa mga iniisip. Ilang sandali pang pag-iisip ay nakatulog na ako.

See you in the next chapter!