He's a Monster (PUBLISHED UNDER PSICOM)

Chapter 20

Chapter 20

Dinala ako ni Saturn sa balcony sa second floor. May mga nakahanda ng snacks at inumin pagkarating namin.

"Nasaan si Tita Sheena? Hindi niya ba tayo sasamahan?"

Umiling si Saturn. "She has work to do."

Ngumuso ako. Gusto ko pa naman siyang makakwentuhan. I want to know the story between her and Tito Seraphino.

Muli kong napansin ang namumulang pisngi ni Saturn. The slap was so hard that the pain still probably lingers on his cheek.

I reach out and gently touch his cheek. "Is he always that violent?"

Umiling siya. Hinawakan niya ang aking kamay na nakalapat sa kanyang pisngi. "He seldom lay his hands on me. He always hurt me verbally which is worst than physically hurting me." Sumandal siya sa upuan at tumingala. Tiningnan niya ang mga bituin sa langit. "Physical wounds can be treated but emotional wounds take time to heal. I'd rather feel physical pain than feel empty from too much emotional pain."

I'm speechless. I can't imagine how hard it is for Saturn to carry all these since he was a kid.

"Is it the reason why you always fight when you were still in your previous school?"

Naalala ko ang hitsura niya noong una ko siyang nakita. He was covered in bruises. Ganoon din noong first day niya sa school. It wasn't a good sight. I'm glad that when he transferred to our school, he stopped picking fights. Now that I thought about it, bakit nga ba biglang natigil 'yon?

Idadagdag ko sana iyon sa tanong ko sa kanya ngunit naunahan niya akong magsalita.

"It distracted me." Kinuha niya ang box ng sigarilyo sa kanyang bulsa.

I narrow my eyes at him. He immediately put the box down on the table and don't dare get a single stick.

He clears his throat. "The physical pain distracted me from all the emptiness I felt."

I want to cheer him up. Habang nakatingin ako sa kanya ay nag-iisip ako ng paraan para mapagaan ang loob niya.

I read or write when I'm sad. Nanglaki ang aking mga mata nang makaisip ako ng paraan.

"Saturn!" I beam at him.

He looks surprised by my sudden burst of energy. "What?"

"Pwedeng dalhin mo rito ang laptop mo?"

Mukha man siyang nagtataka ay hindi na niya ako tinanong kung bakit. Nagtungo siya sa kanyang kwarto para kuhanin ang laptop niya.

Mayamaya ay bumalik siya na dala na ito. Inilapag niya ito sa table ay iniharap sa'kin.

I boot it up and is welcomed by the desktop screen. "Hindi ka naglalagay ng password?"

Nagkibit-balikat siya. "There's nothing worth seeing there."

Binuksan ko ang browser. Hinanap ko sa Moogle ang isang website na kung saan pwede kang magpost ng mga arts mo. Kung magustuhan ng mga viewers ng website ang art style mo, pwede kang magkaroon ng commission. Kung mas seswertehin ka, maaari ka ring kuhanin para magdrawing para sa mga web comic websites.