Üst Komşum

0.8

Deniz'in anlatımıyla...

Eve geldiğimden beri Mert zekiyesi Peşimde dolaşıp duruyordu.
"Ben sana diyim bak Deren seni seviyor!"
Boğazımı temizleyip banyoya doğru ilerledim. Mert de beni takip ediyordu.
"Oğlum sinirlerimi bozma git içeri,"
"Can geliyor." Dediği cümleyle Mert'e döndüm.
"Siz benim evimi sanırım otel sanıyorsunuz?" Mert omuz silkti.
"Biz üçümüz kardeşiz oğlum tabii ki birbirimizden kalıcaz," Zil çalınca Mert küçük kız çocuklaeı gibi zıplaya zıplaya kapıyı açtı.
"Aa! Yenge?" Hay siktimin işi!
"Yenge mi?" Allah kahretsin! Can gelmişti!
Kapıya hemen gittim ve Mert'i kapının dışına atıp Deren'i hızlıca içeri çektim. Deren afallamış bir şekilde bana bakarken ben Mert ve Can'a seslendim.
"Siz gidin biraz gezip hasret giderin!" Mert söyleniyordu ama umrumda değildi.
Deren'i balkona götürdüm ve baktım.
"Mert sana her ne dediyse çok özür dilerim."
"Sorun değil." Dedi o naif güzel sesiyle.
"Otursana, " Dedim koltuğu göstererek.
"Yok ben oturmaya gelmedim aslında..." Diye geveledi yere bakarak.
"İyi misin sen?" Çenesini hafifçe tutup kaldırdığımda Deren hâlâ yere bakıyordu ama gözlerinin dolmuş olduğunu fark ettim.
"Deren? Ne oldu?" Dedim kaşlarımı hafif çatarak. Deren kendini tutamayarak ağlamaya başladığında o'nu kendime çektim ve sarıldım. Bana o kadar sıkı sarılıyordu ki kemiklerini kırabilecek güçteydi.
"Hey hey, tamam sakin ol." Ağlaması biraz geçince kızarmış gözleriyle bana baktı.
"Bir tane film izledim. Kızın sevdiği herkes gidiyordu. Ailesi bile ölüyordu. Sonra birine sarılma ihtiyacı duydum. Özür dilerim." O'na tekrar sıkıca sarıldım.
"Bu özür dilenecek bir şey değil... Hem o sadece bir film." Kafasını göğsümden kaldırdığında göz yaşlarını baş parmağımla silerken güldüm.
"Çok komik duruyorsun."
"Sende ben ağlarken çok komiktin. Yüzünün hali duygu karışıklığı yaşıyordu." Dedi o güzel gülüşüyle.
Kapı çalınca anın büyüsü bozulduğu için gözlerimi devirip kapıya doğru ilerledim.
"Abi bizi ve zaman içeri alıcaksın?" Kapıyı hızlıca açtığımda Mert içeri düşğcekken onu tuttum.
"Ah! Kahramanım!" Dedi Derene bakarak. Oflayarak Mert'i bıraktım.
"Abi n'aber?" Diye geldi Can.
"İyi işte sen?" Canla birbirimize sarılınca kulağıma fısıldadı.
"Bu Mert bir şeyler dedi ama bilirsin çok abartır durumları. Ee noldu bu kız kim?" Sonra konuşuruz işaretini yapıp Deren'e Döndüm. Gölge'yle oyun oynuyordu ve o an aklıma çok güzel bir fikir geldi.
"Deren, Gölge sende kalsın istersen birkaç gün?" O kadar güzel gülümsemiştiki siz benim yerimde olsanız onun için herşeyi yapmaya hazır olurdunuz -Benim gibi-
"Ciddi misin?!" Dedi ayağı kalkarak.
"Yok şaka yapıyorum(!)" Dedim dalga geçercesine. Deren bana gelip sarıldı ve fısıldadı:
"Teşekkür ederim buna ihtiyacım vardı. Yani sen olmasanda o yanımda. O yüzden birkaç gün görüşmesekte yokluğun belli olmaz." Dedi gülerek. Alınmadım desem yalan olurdu ama.
"Şaka yaptım ya," Diye koluma yumruğunu geçirdiğinde güldük. Gölge'yi ve Gölge'nin eşyalarını alıp çıktıklarında Can ve Mert'in yanına gidip düzgün bir şekilde hiçbir detayı atlamadan anlatmaya başladım.
"... Annem de artık benim yurt dışında onunla beraber kalmamı istemeyince buraya taşındım ve Gülsüm teyze ile tanıştım..."
Mert kıçının üstünde oturamıyordu sürekli haraket edip duruyordu ben anlatırken.
"... Gülsüm teyze öldükten 2-3 sene sonra da Deren geldi. neredeyse 2. Aydır komşuyuz. Hatta yakın arkadaş."
"Baya yakınlar..." Dedi Mert.
"Babandan haber aldın mı?" Diye sordu Can.
"Hayır... Hangi cehennemdeyse orda kalsın. Şerefsiz, "  Onun adını duymaya bile tahammül edemiyorken geldiğinde onu kesin öldürücektim.
"Kalsın orda it!" Dedi Mert tükürürcesine.