17. BÖLÜM "YAĞMURDAN KAÇARKEN DOLUYA TUTULMAK "

7.6K 180 30
                                    

Bu bölümü güzel yorumlarıyla beni motive eden ;
queen_huysuz
songuzdmr
kemikle
darkiness00
FirdesKale
zemzemca123456
slmbenilgi
GamzeTademir565
srkplzmkbklm
McahidHseynli
mihraunalkaya18
isimli kullanıcılara ithaf ediyorum. 😘

Kimsesizlik ve çaresizlik okyanusunda boğuluyordum. Bağırmak beni kurtarın demek istiyor ama konuşacak kadar su yüzeyinde kalamıyordum. Boğulmamak, ölmeyip hayatta kalmak için delicesine çırpınıyordum.
Nacizane can çekişiyor ruhumu teslim etmemek için son saniyelere kadar savaşmaya çalışıyordum.

Tam ilerde bir ışık görünüp kalbim umudu yeşertince gözlerimde bekliyordum kurtarılmayı. Ama sonra o ışık büyük bir hızla sönüyor yeşeren umudum karanlıkta bir balon gibi sönüp beni boğmaya and içmiş suya karışarak uzaklaşıyordu. Ölümle burun buruna gelen bir faninin son çırpınışlarıydı bunlar.

Gözlerimi açtığımda bir kafenin pembe koltuğunda öylece yatıyordum. Tatlı şirin bir kafeydi. Aslında kafe demek doğru olmazdı. Kafe pastane karışımı bir yerdi ve insana huzur veren motive eden bir havası vardı. Gözlerim ilerde yazan isme takıldı.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Manolya Kafe

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Manolya Kafe

Babam bana hep Manolya ismimle hitap ederdi. Bu tesadüf beni hem hüzünlendirdi hemde babamın hatırası dudaklarımda canhıraş bir tebessümü yeşertti.

En son ayağıma cam parçaları saplanmış yönümü bulmaya Livanın yanına gitmeye çalışıyordum. Başıma tıpkı bir sivrisinek topluluğu gibi üşüşen insanlar kendi aralarında konuşarak bir şeyler söylüyor çıkardıkları gürültü başımın ağrımasına sebep oluyordu. Elimi ağrıyan başıma götürdüm ve ovalayarak ağrısını dindirmeye çalıştım.

" Uyandı!"

Uyandığımı farkeden bir kadın yüksek sesle bağırarak herkese duyurmaya çalışıyordu. Ellerimi koltuğun yumuşak zeminine koyup destek alarak doğrulmak istedim ama yanlışlıkla ayağımı koltuğa sürünce dudaklarımdan titrek bir inilti çıktı. Ayaklarımdaki sargıyı o an fark ettim.
Doğrulamadığımı fark eden saçları hafif kırlaşmış bir adam doğrulmama yardım etti.

KANLI VİSAL ~ TARUMAR ~ (Zoraki Aşk) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin