Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zamanın uğursuz yelkovanı tik tak dönüp kaçınılmaz olan sona biraz daha yaklaştırıyordu rapunzeli. Ay tam olarak dolunay evresine gelmemişti ama bir kaç güne geleceğinin sinyallerini veriyordu. Kulenin çatısına konan baykuş uzun uzun öterek kapıdaki felaketi haykırıyordu. Ama kimse onun haykırışlarını duymuyor çığlıklarına kulak tıkıyorlardı. Oysa rapunzel dinliyordu ona yarenlik eden tek dostu baykuşu. Biliyordu başına gelecek hazin sonu. Ama karşı çıkmıyor boyun eğiyordu çünkü o kimsesizliğin derin kuyusuna elleri küf kokan zebaniler tarafından hapsedilmiş esaretinin biteceği günü bekliyordu. Her anlamda esirdi,kalbi,ruhu,bedeni. Kalbini acıyakarışmış odalara,ruhunu kimsesizliğe ve bedenini kuleye hapsetmişlerdi. Esirdi bu kulede ve onu sadece ölüm özgürleştirirdi.
Çanlar çalıyor rapunzel celladına biraz daha yaklaşıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kitaba profilimden ulaşabilirsiniz canlarım. ❤️
Lütfen AY IŞIĞINDA KATLEDİLEN RAPUNZEL ' i votelemeyi ve yorum yapmayı unutmayın.❤️
