KANLI VİSAL ~ TARUMAR ~ (Zoraki Aşk)

21.BÖLÜM"DAVETSİZ MİSAFİR"

Merhaba canlarım. Keyifli okumalar.😘

Helya Manolya AKSOY'dan  ;

Çığlıklarım ansızın gizli bir düşman gibi sızıyordu zifiri geceye. Ne olduğunu anlayamadığım bir hızla zifiri bir köşeye çekilmiştim. Bir yandan umutsuzca haykırıp yardım istiyor bir yandan da kurtulmak için çırpınıyordum. Kim olduğunu bilmediğim biri beni göğsüne çekti ve sımsıkı sarıldı, o kadar sıkı sarılmıştıki ciğerlerim oksijen ihtiyacını karşılayamıyor yüzüm gitgide kızarıyordu.

Ama ruhum buz gibi olmuş,afallamıştım.  Kim bana neden sarılır diye uzun uzun düşünmeme gerek yoktu çünkü havaya karışan parfüm açıklıyordu bana karşımdaki yabancının kim olduğunu . Ama zihnim açıklayamıyordu içinde bulunduğum durumu. Çünkü Azer bana sarılıyordu.

Issız sokaklarda benliğini arayan ruhum şimdi daha da çok kaybolmuş çaresizce oradan oraya koşuyor karmaşık sokakları arşınlayarak çıkış yolu arıyordu. Ama izbe sokakları acımasızdı zihnimin. Labirent misali karmaşık dolambaçlı yolları vardı. Ruhum ve benliğim bir türlü birbirini bulamıyor oradan oraya koşuyordu.

Azerin bana sarılması beni çok afallatmıştı. Çünkü bu Azerin yapacağı bir şey değildi. Çünkü zihnim onun hiç bir duyguyu yaşamadığını insani şeylere ihtiyacının olmadığını söylüyordu. Azer robot gibiydi sertti, acımasızdı . Sanki onun duyguları karanlık sokakların sakladığı kirli bir harabede acımasızca alınmış ve duygusuz olmakla cezalandırılmıştı .

Ben zihnimin düşünce odacıklarında kaybolmuşken Azerin belimi sımsıkı saran kolları yavaşça çözüldü ve bedenimi terk etti. Ben yaşadığım şaşkınlıkla öyle dikilirken Azer bir kez daha şaşırttı beni.
Yavaşça eğildi ve yanağıma yumuşak bir buse kondurdu. Ben olduğum yerde yaşadıklarımı anlamlandırmaya çalışırken bulunduğum köşedeki gölge hızla uzaklaştı ve öylece kalakaldım. Azer gitmişti. Yerimi bulmuştu ama beni kaçırmak yerine bana sarılıp gitmişti.

Yaşadığım afallamalar sonunda beni terk ettiğinde yavaşça döndüm ve bulunduğum karanlık köşeden çıkarak yola adım attım. İlerde beni arayan Gülriz teyze ve Vural amcayı gördüm. Hızlı adımlarla yanlarına ulaştım.

" Kızım nerdesin sen çöp atıyorum diye çıktın kayboldun korktuk endişelendik senin için. İyi misin"

Gülriz teyze ve Vural amca benim için çok endişelenmişti . Ne zamandır değer verilme önemsenme duygusu bana uzaktı. Kimse benim için endişelenmiyor beni önemsemiyordu. Bu duyguları özlemiştim ve tekrar yaşamak hissetmek bana tarifi imkansız bir mutluluk vermişti.

Gülriz teyze geldi ve bana sarıldı. Sıcacık ve güvende hissettiriyordu kolları. İçim sıcacık olmuştu. Bende kollarımı kaldırdım ve Gülriz teyzeye sarıldım. Ayrıldığımız da endişelerini gidermek için bir şey söylemem sorularını cevaplamam gerekiyordu. Ama onlara Azerden bahsedemezdim. Yalan söylemeyi de pek beceremezdim ama denemek zorundaydım. Derin bir nefes aldım ve dilimden dökülen yalanların bu güzel insanları kandırmasına izin verdim.

" Tam çöpü atacaktım çöp konteynerinden
bir kedi fırladı ve neye uğradığımı şaşırdım. Biraz korktum ve kaldırımın kenarına oturup korkum geçene ve kendime gelene kadar bekledim.  "

Aslında söylediklerim tam yalan sayılmazdı. Azer bir anda çıkmıştı karşıma ve beni korkutmuştu. Gittikten sonrada neden bana zarar vermeden yada zorla kendiyle götürmeyip sadece sarılıp gitmesine şaşırmış ve uzun süre bunu sorgulamıştım. Gülriz teyze ve Vural amcanın yüzüne rahatlama gelmiş ve endişeli halleri gitmişti. Gülriz teyze koluma girerek beni eve doğru yönlendirdi.

Birlikte eve girdik. Zihnimde yine birbiriyle örtüşmeyen dev düşünce yumakları oluşmuş bense o yumakların arasında kaybolmuştum. Eve girince
Gülriz teyzeden izin istedim ve bana verdikleri odaya çıktım. Yatağa uzandım ve bugün olanları düşünmeye başladım. Azer kötü birimiydi yoksa iyi birimiydi bir türlü emin olamıyordum. Bir an bana iyi davranıyor kalbimi okşuyor sonraysa canımı yakıyor ve beni zihnimde derin savaşlara sokuyordu.