Sound Of Him (TaeKook) TR

Sensizlik Ölümle Bir

Meleğimin bayıldığını duyduğumda aklımı kaybetmiş gibiydim.Attan indiğim gibi saraya koşmuştum.Günlerdir ilk kez konuşabilmiştim.Bir yandan koşuyor bir yandan da emir veriyordum "Hekim çağırın!Hemen!" Eğer ona birşey olsaydı,canımın bir kıymeti kalmayacaktı artık.Odasına koşarak gittiğimde ölü gibi yatıyor,Hyunjin koşarak Taehyung'un yanına gidip Ten ile birlikte bütün çabalarına rağmen uyanmıyordu meleğim.Yanına çöküp feromohlarımı salgıladım uyanması için ancak kıpırdamıyordu bile.Benden hemen sonra Bayan Haechul gelmiş ve diz çöküp ağlamaya başlamıştı.
"Noldu biriciğime böyle?yalvarırım birşeyler yapın majesteleri!" Ağlayışı içimi parçalıyordu.Biliyordum onun için ziyadesiyle değerli biriydi.Oğlundan kalan tek parçaydı elbette üzerine titreyecekti.

Eğilip omuzlarından tutup "Toparlanın rica ediyorum.Hekim çağırdım az sonra gelirler merak etmeyin" Gözlerimdeki hüzünü görmüş,ancak anlam verememiş gibiydi.Aramızdakileri bilmiyordu,ikimizin de neden bu halde olduğunu bilmiyordu.Taehyung'un benim için de ne kadar değerli olduğunu bilmiyordu.Bu yüzden bu kadar üzgün olmama şaşırıyordu.Taehyung'un benim için herşeyden önde geldiğini ,ölümü bile göze alabileceğimi de bilmiyordu.

Hekim geldiğinde ben,bayan Haechul ve Jimin haricinde herkes çıkmıştı.Uyandırmaya çalıştı ancak halâ uyanmıyordu meleğim.İçimdeki endişe de çığ gibi büyüyordu. "Kaç gündür yemek yemiyor?" Bu soru babaannesineydi. Babaannesi meleğimin yanına oturup elini avuçları arasına aldı ve koklayarak öptü. "Bir kaç gündür....Hangi yemeği getirdiysem bir kaşıktan fazlasını yiyemedi" Beta hekim başıyla onayladı.Bize doğru dönüp "Hasta ile yalnız kalmalıyım,birazdan kendine gelir sorularımı onun cevaplaması daha doğru olur".

Jimin ile dışarıda beklerken ona bir kaç soru sormalıydım. Kaç gündür Taehyung'u merak edip sormamıştım. "Jimin,sence ne olmuş olabilir? Neden bayıldı?" Jimin canı sıkkın bir şekilde nefes verip "Babaannesinin dediğini duydunuz yemek yemiyormuş ,tıpkı sizin  gibi.Ben de kaç gündür uğrayamamıştım yanına majesteleri.Bu gün ise onu gördüğümde Eski ışıltılı gözlerinden,gülen yüzünden eser yoktu.Ona başkasıyla evleneceğinizi söyledim.Ve odadan ayrılmak zorunda kaldım.Ne olmuşsa ben gittikten sonra olmuş." Dedi omuzlarını kaldırıp indirerek.Derin bir nefes alıp "İkimiz de ihmal ettik onu.Ben tam bir ahmağım!Nasıl da unuturum onu ,kendi derdime düşüp?"

Gerçekten de biricik meleğimi çok ihmal etmiştim.Buna hakkım yoktu.Hiç değilse hizmetlilerden birini yollayıp halini ,vaktini sormalıydım.Bencillik etmiştim.Eminim ki benim yerimde o olsaydı beni bu şekilde yüzüstü bırakmazdı.Ama ben onu bırakmamıştım ki.Asla da bırakamazdım.Zaten biraz babamın huyuna gidecek ve uygun bir zaman kollayıp,omegamı da alıp kaçacaktım buralardan.Enazından onu bırakmayacağımın teminatını vermeliydim. Başımı arkamdaki duvara vurup "Hepsi benim yüzümden,benim sorumsuzluğum olmasaydı,meleğim içerde öylece ölü gibi yatıyor olmazdı" Dedim gözümden düşen bir damlayı umarsamayarak.Onunla ilgilenmiş olsaydım sonuçları böyle olmazdı.Kim bilir neler düşünmüş,neler geçmişti aklından.Üstüne üstlük birde başkasıyla evleneceğimi duymuştu.Ne acılar çekmişti ahh kim bilir.Zaten kuş kadar canı vardı,bir de üstüne yemek de yememişti.Bunları nasıl düşünememiştim.

Hekim odadan çıktığında.Eğilip "Omega uyandı.Vaziyeti iyi.Önce biraz yemek yemesini sağlayın.Benim de emin olmam gereken bir kaç şey var.Bir kaç saat kadar sonra tekrar gelip durumunu açıklayacağım izninizle" deyip gitti yanımızdan.Bizde eğilerek saygımızı gösterip iyi günler diledik.Jimin'in gözleri sevinçle parlıyordu.O sırada en yakınlarım olan Yoongi,Chanyeol ve Namjoon da gelmişti.

Hep beraber içeri girdik.Omegamın gözleri açılmış etrafa baygın baygın bakıyordu.Hemen Jimin'e dönüp "Omegam için sofra kurulsun,çabuk!" Emri verince Jimin eğilerek çıktı odadan.Bende koşarak meleğimin yatağına çöktüm.Önce çekindi biraz ama daha sonra kokumu tanıyıp "A-alfam siz misiniz?" Gülümsedim.Beni gülümseten tek varlığıma gülümsedim.