Konuşmayı başta yapıp gidiyorum. Zira bölüm sonunda okuyacak haliniz olmayacak. Bu bölümüde garip kurgularda kendisini bile geçtiğim karşiime ithaf ediyorum. Ve şimdi sizi bölümle baş başa bırakıyorum. Hikaye asıl şimdi başlıyor...
-------------
Sabah yine bir servis kaçırma vakası ile karşı karşıyaydım. Aslında tatile bir hafta kaldığı için gitmezdim ama bugün matematik ödevini gösterecektik ve ben tüm çabalarımla bitirmiştim fasikülü! Gitmemem seçenek bile değildi.
Zaten servisin korna sesini duyduğumda henüz abdest alıyor olduğumdan rahat rahat hazırlanıyordum. Abimi kaldıracaktım beni bırakması için. En sevdiğim koyu yeşil büyük ve kalın şalımı bir tarafı kısa bırakıp sol omzumu kapattım ve diğer uzun tarafı kafamın topuzun olması gereken yerden doladım ve sağ omzumu da bu şekilde örttüm. Şalı bu şekilde bağlayınca eşarptan daha çok kapatıyordu omuzlarımı falan. Ama bu şekli uzun kısmı iki üç kez dolayıp koskocaman bir kafa yapanlar da var.
Çantamı omzuma takıp odamdan çıktım. Abimin yattığı eski odasına girip yatakla savaşır gibi uyuyan abimi dürttüm.
-Abiii, abi, ya abi kalksana!
-Nee oluyor ya sabah sabah?
-Servisi kaçırdım beni okula bırak.
-Baba bıraksın.
-Abi babayı bırak bugünlük uyusun adamın izinli gününde uyandırmayayım.
-Otobüsle gitsene ya.
-He otobüstekilerle akrabalık kurayım. Tıklım tıklım oluyor otobüs. Ama git ne halin varsa gör diyorsan o ayrı.
-Tamam başımın belası tamam.
Yaklaşık üç dakika kadar süren abimi uyandırma çabaların sonuç vermişti. Ben onu beklerken annem de kalkmış antreye gelmişti.
-Betül yine mi servisi kaçırdın? Ben diyorum erken yat diye ama dinleyen kim?
-Ya aslında erken yattım ama sabah alarmı susturup geri yatmışım.
-Neyse abin bıraksın seni.
-Babam niye izinli bugün?
-Hastaneye kontrole gideceğiz bugün.
-Ne kontrolü ya?
-Baban göz için gidecek ben mide için dedik bir kontrol ettirelim ne olur ne olmaz.
-Ha tamam, neyse geçmiş olsun.
Abim hazırlanmış ayakkabılarını giyerken annemin yanağına bir öpücük kondurup ayakkabılarımı giydim ve çıktık.
Okula geldiğimde kızları koridorda yakaladım. Yüzlerinde bıkkın bir ifade ve beni anlamadıklarını söyleyen sözler...
A-Yani zaten geç geliyor servisin nasıl geç kalıyorsun?
-O geç gelince ben de geç kalkıyorum sevgili arkadaşım.
Daha fazla uzatmayıp sınıfa geçtik. Matematik kitabını gururla sıranın üzerine çıkarıp,
-Ablanız büyük çabalar sonucunda meşakkatli yollar katederek fasikülü bitirdi kızlar.
Ş-E bir zahmet bitir.
A-Nasıl bitirdin ya? Benim daha son iki testim duruyor.
-Çöz bitir işte.
A-Hiç içimden gelmiyor, ver senin çözümlerine bakayım bari.
Kitabı alıp çözümleri geçiriyor, bir yandan da anlamaya çalışıyordu. Benim çözümlerimi nasıl anlıyor, orasını da ben anlamıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İMTİHAN
Teen Fiction"Hemen oradan kalk minik yobaz! Yoksa ilk günden hayatta unutamayacağın kötü şeyler yaşamak zorunda kalırsın." Şaşkınca Ona bakarken zaten yaşayabileceğim kadar kötüsünü yaşadığımı ve Onun bana daha fazlasını yaşatamayacağını düşünüyordum da O bilmi...
