Herkese merhaba. Umarım hepiniz iyisinizdir. Ben 2. bölümle tekrar karşınızdayım, uzun bir süre de buralarda olacağım. Umarım Zeytin'i sevmişsinizdir. Eğer ikinci bölümü okuyorsanız hikayeme bir şans vermişsiniz demektir. Bu sebeple hepinize çok teşekkür ederim😘
Şunu söylemeliyim ki ilk bölümler onları tanımak adına sakin ve kısa olacak. On-on beş bölümleri arasında asıl kurguya girilmiş olacak. Hikayenin büyük bir kısmı taslakta duruyor. Yani bölümler kısa aralıklarla gelecek. Umarım hoşunuza gider ve bu kısa yolculukta beraber olur, güzel anılar biriktiririz.
Medya *Gel ya da Git * -Bölümle alakası yok, şuan bu şarkıyı dinliyorum ssdfdsgdvfr-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Uykucu kalk hadi. Kahvaltı hazır." Ahmet'in seslenip omzumdan dürtmesine karşılık arkama döndüm. Çok sıcak olmasına rağmen ince pikeyi yüzüme kadar çektim.
"Ecrin! Kalksana! Saat on oldu." İnce pikeyi üstümden çekip beni zorla kaldırdı ama gözlerim hâlâ kapalıydı.
"Uyumak istiyorum, çok uykum var." Ama Ahmet çoktan beni sırtlamış banyoya götürmüştü. Gıcık şey. Ahmet erken kalkardı her zaman. Bense okul olmadığı zaman öğlene kadar uyurdum. "Yüzünü de ben mi yıkayayım, yoksa sen mi?"
"Off, tamam sen çık. Ben hallederim." Musluğu açıp elini suyla doldurdu, daha sonra da suyu yüzüme attı. "Çok oyalanma!" diye bağırdı ve kaçtı, pislik. Bense yüzüme atılan suyla çığlık attım. Sinir şey. Kovalamadım onu, tabi ki.
Banyodaki işlerimi halledip mutfağa gittim. Ahmet beni beklememiş kahvaltısını yapıyordu. Aysel teyze ise ortalıkta yoktu. Hafta sonuydu bugün. Yine temizliğe gitmişti sanırım.
"Aysel teyze temizliğe mi gitti?" Oysa daha iki gün önce staj yaptığım hastaneye bel ağrısı sebebiyle gelmişti. Profesör onu kesin bir dille uyarmıştı. Ağır kaldırmamalı, zor işler yapmamalıydı. Ama Aysel teyze kimseyi dinlemiyordu bu konuda. Bakması gereken bir oğlu, geçindirmesi gereken bir evi vardı.
Aysel teyze okumuş birisi değildi, ailesi tarafından okutulmamış biriydi. Ali amca ile kaçarak evlenmişler. Bu yüzden de Ali amcanın vefatından sonra onlara sahip çıkacak kimsesi olmamıştı. O da çareyi evlere temizliğe gitmekte bulmuştu. Daha genç yaştan başlamıştı evlere temizliğe gitmeye. Daha çok gençken saçlarına aklar düşmüştü. Hafta içleri ise bir okulda temizlik görevlisi olarak çalışıyordu.
"Evet, maalesef. Bir an önce iş bulmalıyım. Annemi daha fazla bu işlerde çalıştıramam." Ahmet kendisine yapılan fedakârlığın farkındaydı. O da annesini daha iyi koşullarda yaşatmak istemiş bunun için derslerine çok çalışmıştı. Hep, annesine karşı bir hayat borçlu olduğunu düşünmüştü.
"Ahmet sana bir şey söylemem gerek ama endişelenme. Korkma da." Aysel teyze hastaneye geldiğini Ahmet'e söylemememi istemişti ama o da bana daha evlere temizliğe gitmeyeceğine söz vermişti. Ahmet yakın da iş bulacaktı, buna inanıyordum. Bu yüzden Aysel teyzenin fazladan çalışmasına gerek yoktu. Ahmet kaşlarını çatarak bana baktı.
