Darling ∵ Changlix [✓]

「１０」

Son 1 aydır herşey Felix'in umduğundan oldukça iyi gittiği için keyifliydi genç.

Platonik olduğu adama gelince yine hiçbir şey değişmemişti. Onun üzüldüğünü gören Jeongin ne kadar 'Changbin hyung beni sinir ediyor. Gel birlikte yaşayalım' dese de Felix onu dinlemiyordu. Arada sırada sevgi sözcükleri kullanıyordu ama eskisi kadar dibinde dolanmıyordu, aniden yaptıklarını keserse anlayacağını düşünüyordu çünkü.

Ayrıca bir diğer şey ise Hyunjin ve Jeongin'in sevgili olmasıydı. Ayın sonunda çıkmaya başlamışlardı. Şimdilik iyi ilerliyorlardı, hepsi onların adına mutluydu.

Bugün de anlaştıkları gibi ders verdiği çocuğun evine gitmişti. Genç, Sunwoo'nun gün geçtikçe daha iyiye gittiğini görüyor onun adına mutlu oluyordu. Onu yapabileceğine inandırmıştı.

Haftanın 1 gününde yaptığı dersin sonuna gelmişlerdi. Felix yine çocuğa yapabileceğine dair öğüt verip, bi nevi gaza getiriyordu.

"Teşekkür ederim Felix hyung. Ailem vermem için ödemeni bırakmıştı, bir saniye bekle lütfen." Kapıya doğru giden Felix'i, genç çocuk durdurmuştu.

Yanına zıplayarak elinde zarf ile gelince Felix'e uzatarak, tekrardan teşekkür ediyordu.

"Sunwoo artık teşekkür etme. Biliyorum, yardım ettiğim için minnettarsın ama bence yeterli, ha?" Zarfı ceketinin cebine atarak neredeyse aynı boy olduğu çocuğun sırtını okşamıştı.

"Görüşürüz hyung. Bir de şey haftaya bizim aile gezimiz olduğu için haftaya dersi yapamayacağız, unutmadan söyleyeyim dedim." Felix anlayışla başını sallamış, kapıdan çıkmadan konuşmuştu.

"Tamam canım. Kendine iyi bak, görüşürüz."

-
Evde yemek için aldığı pastayla, kulağına taktığı kulaklıkla eve ilerliyordu, Felix.

Eve girdiğinde yorulduğu için poşeti mutfağa bırakmış, kendini içerideki koltuğun üzerine tabiri caizse fırlatmıştı.

"Ay öldüm resmen...beynim ağrıyor. Asla öğretmenlik yapamam ben." Kendi kendine konuşup bileklerini, parmaklarını ve boynunu kıtlatmıştı.

Koltuktan uyumamak için güç bela kalkarak, odasına adımlamıştı. Changbin'in evde olup olmadığını bilmiyordu çünkü genelde kapısı kapalı olurdu, Felix'in aksine.

Havalar ısındığından altına kısa şort, üzerine de ince t-shirt geçirmişti genç.

Elleni yüzünü yıkayıp serinlemek için odasından çıkmıştı. Birkaç işini daha hallettikten sonra tuvaletten çıkmıştı ki omzuna dokunan el il irkilmiş, arkasını dönmüştü.

"Gerizekalı, salak, aptal!" Eli kalbinin üzerinde duruyordu. "Ödüm patladı!"

"Ne? Azıcık daha söv az oldu bu sanki.." Arkadaşının verdiği tepkiye gülerken söyledi Changbin.

"Komik mi?! Bi' anda neden dokunuyorsun omzuma, korkarım tabii!" Felix çatık kaşları ile arkasını dönmüş aldığı pastayı yemek için mutfağa girmişti.

"Changbin gel yanıma bak sana ne göstereceğim! Koş koş bak ne aldım." Hâlâ gülmekte olan genci yanına çağırmıştı, elinde bıçakla onu bekliyordu.

"Ne oldu?" Elinde bıçakla duran Felix'e bakarken konuştu. "Ahaha o ne canım öyle bıraksana bıçağı bi terslik çıkacak şimdi. Gerek var mı canım?"

"Sen galiba bıçağın bilenme sesinden hoşlanmıyordun dimi?" Eline aldığı diğer bıçağı birbirine sürterek genci sinir etmekle uğraşıyordu. "Tüh ama bıçak kesmiyor mecburen yapmak zorundayım."

"Ananı ya dişlerim kaşınıyor. İmdat arkadaş katili var, psikolojik şiddet uyguluyorlar!" Hızla mutfağı terk ederek kendisini odaya kapatmıştı, arkasında kahkahadan ölen bi Felix bırakarak.

"Changbin!"

"Ne!"

"Ne değil efendim diyeceksin!"

"Efendim kralım, ne buyurmuştunuz?" Odanın kapısının sesi kulağına dolunca geldiğini anlamıştı.

"Gel pasta yiyelim, meyveli aldım sen de yiyebilesin diye."

"Sen varya harika bi insansın. Millet kesin oturup ağlıyordur Felix'im yok diye."

"Az önce katil var diyerek bağırıyordun ama neyse.." Kıkırdayarak söylemişti cümlesini.

"Ne alaka külliyen yalan. Ayıp Felix, hiç yakışıyor mu senin gibi birine."

"Benim gibi biri? Anladım galiba.. vermiyorum lan pasta falan kendi paramla aldım, vermiyorum. Git ağla, kudur."

"Ne oldu şimdi durduk yere ya.."

"Felix'in içindeki öfke açığa çıktı sadece."

"Pastayı alıp odama def olayım bari..bye."