ᴢᴀᴛʀᴀᴄᴏɴʏ ᴡ ᴄɪᴇᴍɴᴏŚᴄɪᴀᴄʜ || ʜɪᴄᴄꜱᴛʀɪᴅ

XIV: Smoczy jeździec nie ma pomysłu na nazwę rozdziału

Rozdziałem XVII zakończę tę książkę (:

Następnego dnia wstałem z łóżka i przeciągnąłem się, prostując zastałe kości. Dziś był kolejny wspaniały dzień użerania się z rówieśnikami.

Ludzie już z powrotem wprowadzili się do domów, i zaczęli je naprawiać. Wódz pomaga w budowach, więc jego obowiązki przejmą nastolatki. Zobaczymy jak sobie poradzą z tym. Na szczęście ja będę tylko lożą szyderców. Będę chodził i zapisywał jak kto sobie radzi. Już nie mogę się doczekać tego, gdyż jedyną przyjemność jaką mam z testowania ich, jest to, że mogą w pełni prawnie i legalnie wytykać im wszystkie błędy i szydzić z nich. Cóż za frajda!

Już uśmiechnięty wizją dzisiejszego dnia zszedłem na dół domku zrobić mi i smokowi jedzenie.

Astrid Pov.

Otworzyła oczy i usiadła zaspana na łóżku. Wyjrzała za okno, i widząc że jest jeszcze przed zachodem słońca, wyszła z swojej (gościnnej) chaty i ruszyła w stronę Areny, po drodze wchodząc do lasu. Poprzedniego wieczora ukryła swoją siekierę w lesie. Dawno nie trenowała, a ten atak, który niedawno miał miejsce, tylko utwierdził ją w przekonaniu, że demonom nie będzie można nigdy zaufać.

Rozglądając się czy nikt nie patrzy, wyjęła siekierę z ukrycia i ruszyła truchtem na arenę, zanim ktoś wstanie i ją zobaczy z rzekomo zabraną bronią.

Wbiegając na arenę, jeszcze raz rozejrzała się, czy na pewno wioska śpi, po czym ustawiła sobie kilka celi, do których miała rzucać siekierą.

Wzięła zamach i rzuca do celu. Trafiła w przedostatnie okrążenie namalowane na tarczy. Podeszła i wyjęła siekierę z tarczy, tym razem idą w stronę manekina stworzonego na wzór wikinga.

Astrid skrzywiła się lekko. Zamiast podobizny wikinga, powinna tu stać podobizna smoka, albo jeszcze lepiej, prawdziwy smok, tak jak na Berk. Zamachnęła się, i rzuciła z całej siły. Trafiła idealnie w głowę manekina. Uśmiechnęła się z satysfakcją i zdmuchnęła grzywkę z oczu.

Nagle usłyszała pojedyncze klaskanie. Obróciła się w stronę dźwięku. Przy arenie stał zamaskowany jeździec, klaskając. Zdziwiona dziewczyna podeszła bliżej niego i poderwała głowę do góry, aby móc na niego spojrzeć.

Jeździec zeskoczył między łańcuchami do areny i uśmiechnął się. Chyba. Nigdy nie można być tego pewnym, gdyż ciągle ma na sobie tą swoją maskę.

Tak właściwie, to czemu on ją nosi? - spytała się w myślach. - Może ma jakąś paskudną bliznę...? Albo jest straszliwie brzydki... nie. to raczej napewno nie.

Wzruszyła ramionami i spojrzała na jeźdzca, który właśnie wyciągał siekierę z podobizny wikinga.

- No, muszę przyznać. Brawo. - Powiedział - Udało ci się przemycić siekierę z kuźni, do areny i nie zostać przy tym zauważonym przez wioskę. - Pochwalił z nutką sarkazmu.

Po chwili spuścił głowę w dół, lecz zaraz znów ją podniósł.

- Skoro jesteś taka chętna do ćwiczeń, zmierz się ze mną.

Astrid chwilę się zastanawiała, lecz przystała na propozycję kiwając głową. Odstawili manekiny ćwiczebne na bok i stanęli na środku areny. Dopiero świtało, więc mieli mało czasu zanim wioska się obudzi, lecz żadne z nich teraz o tym nie myślało. Dla nich, teraz liczył się pojedynek i tylko to.

NARRATOR POV.

Oboje stanęli w początkowej pozycji, lekko uginając kolana. Astrid uważnie obserwowała przeciwnika, rejestrując każdy nawet najmniejszy ruch, Czkawka nie był dłużny. Również uważnie obserwował dziewczynę, wymyślając wiele scenariuszy, jaki będzie jej pierwszy krok.