Verloren

Hoofdstuk 19

Ik kuip onder mijn dekens. Het is zo beangstigend ik voel gewoon dat iemand hier in de kamer is, maar het is niet een van mijn familieleden die zeggen altijd gedag. Ik hoorde iets vallen. Ik schrok! wat willen ze van mij?

Pov Jhh
Niemand weet dat ik hier ben, maar ze zullen mij ooit zien. En dan zullen ze mij niet snel vergeten. Ik wacht mijn kansen nog even af, want dit is nog niet het einde. Ik zal nog eens toeslaan, maar wanneer dat weet ik ook nog niet, maar ik heb geduld. Ik vraag mij steeds af waarom Anna overal goed vanaf komt. Want ze had al dood moeten zijn, maar ze leeft nog. Ik heb er ook voor gezorgd dat de ambulance 30 minuten later kwam, zodat ze het niet zal overleven maar tevergeefs ze leeft nog. Ik ga daar een stokje voor steken en het nog moeilijker voor haar maken als je dat maar weet, want mijn wraakt is zoet.

Pov Anna
Ik lig nog steeds onder mijn dekens. Ik ben bang, maar toch denk ik dat diegene weg omdat ik al een hele tijd geen vreemde geluiden heb gehoord. Dus waarom zou ik bang zijn? Ik kom voorzichtig boven de dekens uit. Gelukkig niks te zien. Ik keek op de klok het is al 9 uur!! Ik moest allang slapen, maar ik durf niet te slapen ik weet niet waarom ik zo bang ben. De dokter kwam binnen "Anna waarom slaap je niet"? Hij zag mijn angst in mijn ogen. "Anna wat is er je kijkt zo geschrokken"? Ik typte in "ik hoorde wat in de kamer ik weet niet wat het is"? "Zal ik hier bij je blijven tot je slaapt"? Ik knikte, ik sloot mijn ogen en was al snel in slaap gevallen. De dokter ging weg en hij zei zacht "slaap lekker". Ik had weer het gevoel dat iemand in de kamer was. diegene kwam steeds dichterbij. Ik voelde gewoon zijn adem. Hij zat aan de ademhaling zak. Hij trok hem er af en pakte iets van het kastje. Diegene praten "dag Anna dit was het einde"! Ik voelde mij licht in mijn hoofd worden. En ik voelde kort daarna niks meer...

Pov dokter van der Hoeven
Alle alarmen gingen af. Ik rende naar kamer 30R. Het was de kamer van Anna waar het alarm vandaan kwam, maar hoe heeft diegene dat toegediend ik was heel lang bij Anna zelf toen ze sliep. ik ging in de kamer kijken en zag een spuit in haar arm. Er was veel paniek omdat Anna een gevaarlijke spuit toegediend heeft gekregen. Ik reed haar bed naar de operatie kamer ze voelde koud en haar hart klopte niet meer.. Zal ze nu dood zijn? Ik ging er niet van uit en ging snel allemaal dingen doen om haar hart aan de praat te krijgen. Een van de verpleegsters kwam binnen "meneer van der Hoeven ik weet wat voor spuit er is toegediend"! Echt welke vroeg ik snel! "Het is een die spuit ervoor zorgt dat je het hart en de bloedvaten verstopt raken". Oké mevrouw van der Laken ik weet genoeg. Ik ging snel te werk, omdat dit spul snel aanslaat in het lichaam. Als ik niet binnen 15 minuten er hart aan de praat heb gekregen dan gaat ze dood. Er waren nog 3 minuten te gaan en ik had het hart nog steeds niet aan de praat gekregen. Ik kreeg een idee. Ik moest schokken toedienen . Ik drukte op het hart met het apparaat. Ze bewoog en het hart begon weer langzaam te kloppen. Het is gelukt de hartslag meter gaf niet meer een rechte streep, maar weer dat het op en neer gaat. Ik liet haar in de operatie kamer. Ik riep een andere dokter die was gespecialiseerd in het revalideren na dat er iets met het hart is gebeurt. Ik ben zo blij dat ze nog leeft, maar toch heb ik het idee dat degene die haar probeerde te dode nog eens toeslaat...