Hoofdstuk 7

26 2 0
                                    

De bel ging nog eens en nog eens. Mijn moeder deed open en daar stond Jenne, maar wat ik me afvraag is weet zij wat er gebeurt is? An ik moet je wat zeggen. Ik keek haar strak aan en zag tranen in haar ogen. "Ik ben zo dom geweest" dom geweest waar heeft zij het nou weer over. Haar stem ratelde en ze zei ik had nooit boos op je moeten worden dan was dit niet gebeurt! Maar ik heb een vraag wil je mee morgen naar de zee? Ik keek mijn moeder aan en ze knikte en zei maar ik ga wel mee met je! Oké, ik knikte naar haar. En was dolblij dat iemand iets met mij wou doen. Ik ga weer An leuk je gezien te hebben heb je zo gemist en weet dit sinds gister. Ze draaide zich om en liep weg. "Ga je niet even slapen Anna"? Zei mijn moeder en ik deed mijn ogen dicht en viel in slaap. Ik kreeg beelden voor mijn ogen en zag wat er die avond heeft afgespeeld. Ik zag Jenne naar buiten rennen en ze zei iets tegen een jongen maar wie is dat? En dan zie ik hun de rem van een rode fiets eraf halen. Waarom slopen ze die fiets? Dan zie ik mezelf ik stap op de rode fiets waar ze de rem van hebben gesloopt. Ik fiets over de dijk dan merk ik dat ik niet kan remmen. Dan zie ik lichten op mij afkomen...
( dit zijn haar flashbacks)

VerlorenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu