Verloren

Hoofdstuk 22

Ik staarde naar het raam daar stond dokter van der Hoeven, maar met wie stond hij te praten. Ik keek eens goed en ik zag John naast de dokter staan maar er stond nog iemand bij, die andere die er bij stond kon ik niet goed zien. Diegene die ik niet herkende liep van de dokter en John weg. Ze schudde elkaar de hand, ze gingen veder praten John keek om zich heen, shit!! Bijna zag hij mij. Op dat moment werd ik opeens stevig vastgehouden. De sterke handen klemde om mijn middel, de handen trokken zich veel strakker aan. Ik voelde de adem van iemand in mijn nek. "Zo Anna je gaat eraan"!!! Hij drukte mijn luchtpijp dicht, ik werd duizelig en zag vlekken voor mijn ogen, ik ben zo bang ik wil niet dood. Ik voelde me steeds lichter in mijn hoofd worden. opeens lieten de handen mij los ik viel met een bons op de grond. Ik zag iemand weglopen, maar wie is dat? Ik voelde pijn op mijn hoofd, ik voelde op mijn hoofd. Ik keek om mij heen overal bloed. Er liep een dokter langs en zag mij en rende op mij af. "Meisje wat is er met je gebeurd"? "Waar komt dat bloed vandaan"?" O nee je hebt een gat in je hoofd". "Ik breng je naar de operatie kamer". De dokter hielp mij goed maar ik kende haar niet. Ik zat in de operatie kamer. "Meisje ik haal een dokter erbij om je na te laten kijken". Er kwam een dokter binnen. "Hallo ik ben dokter Hansen". "jij bent toch Anna?". Ik kinkte, maar hoe weet hij dat ik Anna ben? "Anna ik ga je even onderzoeken want ik weet niet waar al dat bloed vandaan komt". De dokter keek me na. Je hebt een gat in je hoofd gekregen door die val, ik ga het gat in je hoofd dicht hechten. Hechten ik schrok doet dat niet pijn dan dacht ik bij mezelf, maar ik liet het gewoon over me heen gaan. Ik kreeg een verdoving in mijn hoofd zodat het niet pijn doet, maar de prik deed meer pijn dan de hechtingen die erin werden gedaan. De dokter was klaar, de hechtingen zaten erin en er werd een verband om mijn hoofd gedaan. "Anna je bent klaar ik breng je naar je kamer". De dokter zette mij in mijn rolstoel, duwde me naar mijn kamer. Ik reed door de gang en ik zag mijn moeder ze rende naar me toe. "Anna" !! Wat is er gebeurd? "Mevrouw Anna heeft een ongelukje gehad". Ze is gevallen op gat hoofd, heeft een gat in haar hoofd". "Bedankt dokter ik rij haar wel veder". Ik was eindelijk in mijn kamer. Ik had erge hoofdpijn. "Anna wat is er gebeurd"? Ik weet het niet meer zo goed, maat er was wel iemand op het moment dat ik viel. "Hoe zag diegene eruit"? Ik weet het niet. Probeer het je te herinneren, schat. We moeten diegene vinden die steeds deze dingen doet bij jou. Mijn moeder bleef erover door zeuren, wat er gebeurd is maar ik kan me opeens niks meer herinneren...