We reden over de dijk. Ik begon diep van binnen te huilen, ik wil hier nooit meer komen het geeft mij zo'n raar en beklemmend gevoel, maar ik weet niet waarom ik dat voel bij deze plek. De zon scheen en de lucht is hemels blauw. Ik zag in de verte de duinen en het duinras dat danste in de wind. We parkeerde op de invalide parkeerplaats, ik vond het vroeger eng en zielig om invalide mensen te zien, maar nu ben ik zelf invalide en nog heel erg ook. Ik zit in een rolstoel mijn hoofd hangt scheef naar de linkerkant en mijn handen zijn samen getrokken. Wat ik nog het ergste vind is dat ik niet kan praten in voel mij op gesloten in mijn eigen lichaam, wat ik het ergste vind is dat ik kan niet zeggen wat ik van iets vind. We liepen naar het strand ik rook de zouten lucht van de zee, maar plots rende Jenne naar een persoon op het strand...
JE LEEST
Verloren
Bí ẩn / Giật gânAnna is een meisje van 16, geniet volop van het leven. Ze houdt van feestjes. Op een avond gaat ze naar het grote stads feest, dan gebeurd er iets dat haar leven voor altijd op z'n kop zal zetten. Ze verongelukt en raakt in coma als ze daar is uit o...
