Verloren

Hoofdstuk 28

Ik had een heel gesprek met July. Maar ik moest al snel afscheid nemen omdat ik naar de fysio moest. Waarschijnlijk krijg ik de uitslag. Mijn moeder zat in de kamer ik klopte op de deur en liep naar binnen. En daar zaten mijn ouders . "Hallo Anna ik heb goed nieuws, want je mag naar huis!" Mag ik nu al? "Niet zo hard van stapel lopen, maar je mag over 3 dagen naar huis. "Wat fijn meneer" zei mijn moeder met een opgeluchte stem. "Kan ze een terugval krijgen in haar hersenen" vroeg mijn vader. "Dat is niet mogelijk meneer Smit, maakt u daar niet zorgen over." Ik hoorde mijn vader zuchtte van opluchting. Ik ga naar Luna, mag ik weg? "Ja hoor schat wij gaan veder praten." doeii. Ik liep de deur uit, maar mijn rolstoel was weg. Ik liep over de gang naar mijn kamer ik liep als een oma over de gangen. Ik hield de relingen vast en liep dan stapje voor stapje. Ik zag de ouders van Luna langs lopen, maar ze zagen mij niet eens. Ik liep maar weer door maar ik snapte niet waarom haat ouders zo snel weggaan. Ik liep de kamer in en zag niemand zelfs Luna was weg...
Er lag een briefje

"Brief"
Anna help.!!!

Er stond alleen help, maar waar zou ze zijn? Naast haar bed lag nog een briefje, maar op het moment dat ik het briefje wou pakken zag ik Luna in een kamer gedumpt worden. Het waren twee jongens, maar ik kon ze niet herkennen want ze hadden een muts op, er kwam nog iemand bij staan en dat was dokter van der Hoeven... Ik schrok want nu weet ik het zeker hij heeft mijn een injectie gegeven want hoe wist hij anders hoe je mij beter kunt maken. Hij speelt een spelletje. Hij helpt ondertussen die jongens, maar hij blijft zijn werk gewoon doen zodat hij niet opvalt. Ik moet wat doen, maar wat?..

Pov Luna
Het is hier zo benauwd en ik voel me niet lekker. Ik ben duizelig, mijn neus bloed. Ik heb ook nog leukemie, dus als ik hier niet uitkom zal ik het niet kunnen na vertellen... Het is er kil en koud en er komt niet een zonnestraatje in de kamer. Er spookte allemaal vragen door mijn hoofd, zou iemand mij zoeken? Heeft iemand het briefje gevonden? Ik ben bang dat die mannen weer terug komen en mij weer weg sleuren. Ik probeer op te staan en naar de deur te lopen, maar het lukte niet het leek wel of ik vast zat aan de stoel. Opeens zag ik een vage schim op me af komen. Hallo is iemand daar? help me! Riep ik als een gek. Geen antwoord. Nu weet ik het niet meer. Wat moet ik doen om eruit te komen?

Pov Anna
Ik zocht om het gebouw waar ik Luna voor het laatst heb gezien, maar alles zat dicht. Ik hoorde iemand help roepen, maar ik reageerde er niet op omdat ik geen geluid uit mijn mond kon laten gaan. Ik zag mijn ouders in de auto zitten en ze bewogen niet meer. Ik reed naar de auto en zag allemaal bloed. Neeee!! Mama, pappa! Ik kreeg de deur niet open, dus ik pakte en steen en gooide hem er door. Uit de auto kwam een chemische lucht vandaan. Ze zijn vast door deze lucht onwel geraakt. Maar wat me ook opviel is dat er op de auto was geschreven. Er stond: jij die dit leest scheer je weg dit is niet voor kinderen! En er stond ook: hallo Anna als je dit moet je je schamen want dit alles komt door jou! Ik heb zo veel haat aan jou, dat blijft zo en omdat jij een engel op je schouder hebt, heb ik maar je ouders genomen..... De tranen gleden over mijn wangen. Wat nu? Ik wist het gewoon niet meer. Ik ga snel een dokter zoeken, maar toen ik bij de ingang was, was alles dicht de deur ging niet open. Doe open! Ik sloeg op de deur, maar tevergeefs ik pakte opnieuw weer een steen en gooide hem, maar opeens werd mijn arm stevig vast gepakt...